120
yaşadıkları yazdıklarıdır. Yazdıkları yaşayacakları-
dır.
Rasim Özdenören, Alâeddin Özdenören’in
“Orta
Kaya”
başlıklı yazısından hareketle ondaki yalnızlı-
ğı oğlunun ölümüne bağlamaz, hayatının bütünü-
ne yayar. Baştan başlayan bir yalnızlık vardır onda.
Doğuştan getirdiği bir yalnızlık. Oğlunun ölümüyle
içinden patlayıp çıkan, bütün vücuduna yayılan bir
yalnızlık: “
Orada, o, yalnızdır. Yalnızca ıstırapları var-
dır. Ve yalnızca ıstıraplarıyla baş başadır. Bu yalnızlığa
ne ana baba, ne kardeş, ne arkadaş, hiç kimse ortak çıka-
maz. O da zaten bu yalnızlığa kimsenin ortak çıkmasını
istemez. Kendisini anlayan var mıdır acaba şu yeryüzün-
de?
Aslında bu bile düşünülecek bir husus değildir. Çünkü ne
denli yalnız olduğunu, ne denli acılar içinde yaşadığını
kendisi bile bilmez. Böyle bir acının patlak vermesi için
ancak bazı olayların vukuu gereklidir. Böyle bir fırsatı,
ona, bir evlât acısı tattırır. O, o acıyı başka hiç kimsede
görmediğim ölçüde iliklerinde, kanının al yuvarlarında,
kızıl bir ateş hâlinde yaşadı.”
Alâeddin Özdenören’in ilk şiiri, 1958’de
Hamle
der-
gisinde çıkan
Habersiz
başlıklı şiirdir. Bu şiir
Güneş
Donanması
’nın da ilk şiiridir.
Habersiz
şiiri ona ka-
derin bir oyunudur âdeta. Bu şiir sonradan başına
gelmiştir. Henüz, “
Yılların acı çığlığından habersiz
”-
dir. (GD, 7) Bilmeden, yaşayacaklarından habersiz,
başına gelecekleri yazmıştır bu şiirde.
Bence bu bahsi fazla uzatmaya gerek yok. Yazdığı
şiir sonradan hayatına dönüşmüştür. Hayat onun
