115
lemektedir. Çocuğun sürekli ölüm dolayımındaki
telâffuzundan aileye bir koridor açılması durumun-
da ölümle bozulan bir şeylere (bir hayata, bir mutlu-
luğa) ulaşmak mümkündür.
Çocukları dövmeyin
çocukları güldürün
çocukları sevindirin
çünkü onlar gece gündüz demeyip yalnızlığı kovalarlar
üstelik söz de dinlerler
bir de ateşin içindeki şeytana kanmasalar
eteklerinden tutuşmazlardı (39)
mısraları öznedeki kilit noktanın çocuk simgesi ol-
duğunu göstermektedir. Bu kilidin ayırt edici vasfı
da çocuğu, ölüm de dahil olmak üzere, daima bir
felâketle birlikte düşünmektir. Çocuk bu felâkete
uğrayandır. Özne bu felâket karşısında bir şey yapa-
mayandır. Çocuğun felâketi öznenin felâketi, çocu-
ğun ölümü öznenin ölümüdür. Çocuk ölünce hayat
ölen bir şeydir özne için.
Geceyi gündüzü bürüyen
Dağın karşısında bekliyorum (…)
Kurtuluşun yok
Çünkü sen nereye gitsen (…)
Alevli uçlarıyla
Göğsümün dar uçurumundan
Ölüme merdiven dayıyorum (…)
Ölümün kapısındayım
İzin kağıdı istiyorlar
Oysa ben kaçağım (…)
Demir kapakların altındayım (Şiirler 1975-1999, 61-62)
