114
me milletimizin özüne yabancılaştırılmak istenme-
sinin eleştirisi gözüyle bakmak da mümkündür.
Kabir sularında avlanır çocuklar
(22)
mısrası çocukla ölümü iç içe geçirmektedir. Bu du-
rum Özdenören şiirindeki en belirgin hususlardan-
dır. Çocuk, en genel anlamda bir umudun, bir baş-
langıcın, çoğalmanın simgesidir; safiyet ve masu-
miyetin. Ölüme nispetle hayata yakındır. Alâeddin
Özdenören şiirindeyse çocuk, hayat yerine ölümle
ilişkilendirilmiştir. Bir yerde bakış açısı tersine çev-
rilmiştir ve bu yönüyle Alâeddin Özdenören şiiri-
mizde belki de tektir. Bu itibarla Özdenören şiirinde
çocuk ölen bir şeydir; ölümle iç içe geçen şeydir ve
bundan dolayı özne yıkıma uğrayandır.
Yaralıyız
Bulutlara sarılı bir kılıç tarafından
Çocuklar yağmurlarda dolaşınca anlıyor
Yağmur katarlarından
Boşalan, çarpan ve kırbaçlanan yalnızlığı
İçlerindeki denizi ve sızan kanı
Ve diyorlar hayat
Bir aşk konvoyunun
İçinde bir oyun
Bir kelime bir oyun (25)
mısralarında “
Bulutlara sarılı bir kılıç tarafından
” ya-
ralanmak hususu dikkati “göğe” çevirmektedir.
Yağmurlar çocuklara bir yalnızlık getirmektedir.
Buradaki “sızan kan” ifadesi açılan ve açıldığı gibi
kapatılan / kapalı bırakılan bir şiddeti imlemektedir.
“Aşk konvoyu” ifadesi çocuklardan dolayı aileyi im-
