156
KAMP LİDERLİĞİ
sağlarlar ve bu tür çocuklar büyük olasılıkla daha önce de kendi akranları içerisinde
benimsenmiş ve yeni bir gruba katılma hususunda özgüven kazanmışlardır. Bu tür
çocuklar yalnızlık ya da dışlama durumlarıyla yüzleşmemiş olabilirler.
Bununla beraber kamp yapanların çoğu belirgin bir özelliğiyle hemen ortaya
çıkmayabilir. Grup bu çocukları sınıflara ayırırken bu çocukları ihmal etmiş olabilir.
Bazıları grup tarafından benimsenene kadar belirli bir süre boyunca kenarda kalabilir
ve içlerinden bazıları da tamamen uyumsuz olduklarına dair damga yiyebilir.
Çocuğun grupla beraber çok zaman geçirmesi veya gruba ait olmak için çok çaba
göstermesi önemli değildir çünkü bu durumun çocuk veya gözlemci tarafından fark
edilebilmesinin son derece zor olduğu soyut faktörlerden anlaşılır.
Bu Değişiklikleri İnceleyin
Kampçıların kendi akranlarına göstermiş oldukları tepkilerin uzman kişilerce
yorumlanması çocukların kendilerini nasıl hissettiklerine dair birçok şeyi ortaya
çıkarabilir. Kampçılar kendilerinden emin değil ve ihmal edilmekten korkuyorlarsa,
değişik bir tutum sergileyerek ya da ilgiyi üzerlerine çekerek bu durumu gizleme
girişiminde bulunurlar. Pervasız bir tutum takınabilir ve o kadar kibirli bir hâl
almaya başlarlar ki, son derece agresif ve mağrur bir kişiliğe bürünürler. Büyük
olasılıkla yapacakları diğer bir şey de kendi dünyasına çekilerek hiç görünmemeye
çalışmak olacaktır. Kendileri ilgi görmeyince küstahlaşır ve saldırganlaşır veyahut
hassaslaşır ve incindiğine dair tavırlar sergiler. Alçakgönüllü olmaya başlar ya da
kendisini dinleyecek birilerini bulsa hikâyeler anlatıp ilgi çekmeye çalışabilirler.
Bu tepkiler etrafındakileri kendinden uzaklaştırmaya yöneliktir. Bu durum kişisel
yetersizlik ve şüphecilik duygularını içinden çıkılmaz bir hâle getirir.
Güvensiz kişiler zaman zaman itaatkâr olma seçeneğini kullanarak kendilerini
kabul ettirmeye gayret gösterirler, mesela birilerinin ayak işlerini gönüllü olarak
yapabilirler. Kendi kimliklerini oluşturma hususundaki tüm gayretlerden ve başarı
sayesinde saygı ve itibar kazanma isteğinden vazgeçebilirler. Buna karşılık, az da
olsa ilgi ve takdiri elde etmek için çabalarlar.
Bu tip tepkide bulunanlar, bundan önce değişik bir akran grubuyla böylesi bir ortamı
paylaşmadığından veya yaşamış olduğu olumsuz tecrübelerin vuku bulmasına
karşı önlem almak istemelerinden dolayı bu tarz davranışlar sergiliyor olabilirler.
Çünkü sorunu halletmek için yeterli düzeyde bir imkâna sahip olmayabilirler.
Böylesi bir durum neticesinde diğer akranları onlardan uzaklaşmasına sebep olur.
Kamp yapanlar ister agresif olsun isterse itaatkâr olsun, onların sıkılıp mutsuz ve
yalnız olduklarını hemen anlayabilirsiniz. Yaradılıştan kaynaklanan sosyal olma
ve bir gruba dahil olma isteğinden dolayı, birçok şeyi geride bırakıp evlerine geri
gitmeyi de isteyebilirler. Bu tür çocukların aslında kendi arkadaşlarıyla kontağı
sağlayabilecekleri bir kamp liderine ihtiyaçları vardır. Şimdi bırakıp gitmeyi tercih
ederlerse, bu onların kişisel olarak yeterli olmama duygularını daha da pekiştirecek
ve ilerideki zamanda bulundukları ortama ayak uydurmaları daha da zorlaşacaktır.
Bu çocukların, bencillik, buyurganlık gibi başkaları tarafından kabul görmeyen
davranışları ya da yıkanma konusunda isteksizlik gibi birtakım alışkanlıkları olabilir.
Bu sorunların kaynağını ortaya çıkarmak çok zor olabilir ve aynı zamanda bu tür
sorunlar bir çözüme de kavuşturulamayabilir. Fakat kamp lideri bu tür durumlarda
nelerin etkili olabileceği hususunda çok daha fazla uyanık olmalıdır, zira kişinin
dışa yansıyan tavırları içinde gizlediği duyguları ve sorunları olabilir. Aslında
görünenlerle perde arkasındakiler karşılaştırılamayacak derecede az benzerlik
gösterir.
