SU GİBİ AKAN
GENÇLİK YILLARI
Cihan AKTAŞ
- 174 -
sabah ezanı… Bir süredir
Yeni Devir
gazetesinde kadın say-
fası çıkarıyordum, bu haftalık sayfa için de gece yarısı belli
bir çalışma yapmam gerekiyordu. Hakikate dokunduğumu
düşündüren ve bu denli yakın olduğum bilgilere başkaları-
nın, benzeri konulara ilgi duyan/duyması gereken herkesin
nasıl o denli kayıtsız kalabildiğini sorgulamaya sevk eden bir
duyarlıkla, ille de yayımlamayı düşünmeden sayfalarca ya-
zıyordum. İlkokul yıllarından itibaren bize öğretilen, hayat-
ta mutlu ve başarılı, anlamlı ve saygın olmamız için biricik
model olarak belletilmeye çalışılan ulusal kadın modeline ve
aynı zamanda tüketim ideolojisinin model kılmaya çalıştığı
alışveriş ve vitrin kadınına dönük sorgulamalarla dolu dene-
meler kaleme alıyordum. Kendi sesimi bulmak için geleneksel
kabullerle öne sürülen mütedeyyin kadın tanımlarına oldu-
ğu gibi, ulusal kadın modeli etrafındaki tanım ve iddiaları da
eleştiri süzgecinden geçiriyordum. Bu, birden bire keşfedilmiş
bir amaç değildi, başlıca amaç da değildi; dayatılan şablonlar,
göklere çıkarılan klişeler, taltif edilen sahte tutumlar, gizli-açık
işsizlikle kadınların yaşadığı benlik acıları yeni sorular çıkarı-
yordu önüme. Hayatımın en uykusuz döneminin ilkini yaşı-
yordum; bir sonraki dönemi ise on yıl kadar sonra neredey-
se beş yıl boyunca gece uykusu nedir bilmeyen kızım Merve
yaşatacaktı. Uykusuzluk çektiğim halde öğrenme ihtiyacıyla
ayakta duruyordum. Sabah namazı kılmak için uyanan annem
beyaz geceliği ve uyku mahmuru gözleriyle odanın kapısında
beliriyor ve beni gece yattığı sırada bıraktığı gibi yüksek tabu-
renin başında bulunca üzüntüye kapılıp, biraz olsun gözlerimi
