133
KAMP LİDERLİĞİ
bir şeyleri öğrenmek ve öğrenilen bilgileri muhafaza etmek açısından nadiren işe
yarayan bir yöntemdir. Bu nedenle, kampçılara ne öğreniyor olduklarını düşünme
ve öğrendiklerini deneme imkânı veren kısa süreli seanslar, öğretim açısından çok
daha verimli olabilir. Öğretim, kavram ve becerilerin küçük porsiyonlar hâlinde
sunulması ve daha sonra da öğrenilenlerin zamanla birbiriyle ilişkilendirilmesi için
çeşitli tekniklerin kullanılmasıdır.
Öğrenmenin etkili olabilmesi için, uygun bir içeriğe sahip olması gerekir. İnsanlar
önem ve değer verdikleri ve gerçek yaşama uyarlayabilecekleri şeyleri daha iyi
hatırlarlar. Daha önce öğretmek için öğretilebilir an kavramından söz etmiştik. Bir
kampçı size bir soru sorduğu zaman, sizden bir cevap beklemektedir. Bu nedenle, bir
soruyu cevaplamak ya da bir konu gündeme geldiğinde o konuyu değerlendirmek,
öğrenmenin anlamlı olması açısından önemlidir. Öğretilebilir an kavramı hem formal
eğitim ortamına, hem de sohbet tarzı informal eğitim ortamına uygulanabilir. Soyut
kavramların yanı sıra ne kadar çok somut örneklere yer verirseniz, kampçıların bilgi
ve becerileri ile onlar için uygun olan davranış tarzlarını öğrenmeleri de bir o kadar
kolay olur.
Muchnick ve Bryan (2010) kampların pozitif öğrenmeye odaklanmak için nasıl
uygun bir yer olacağını açıklamışlardır. İkisi de öğrenmenin sosyal ve kişisel bir
deneyim olduğunu kabul etmektedir. Öğrenme olayı öğretmen (kamp lideri), öğrenci
(kampçı) ve öğrenilecek materyal üçgeni içinde gerçekleşir. Muchnick ve Bryan da
diğerleri gibi öğrenmenin akademik derslerden çok daha fazlasını kapsadığına işaret
etmekte ve ses, mekân, hareket, kişiler arası ilişkiler, kendini tanıma ve doğanın da
bu kapsam içinde yer aldığını belirtmektedirler. Bazı öğrenmeler kamp ortamında
kendiliğinden gerçekleşse de kampçıların kendileri, başkaları ve etraflarındaki
dünya hakkında çok daha fazla şey öğrenmeleri için, kamp liderlerinin neleri
öğretmeleri gerektiği üzerine çok düşünmeleri gerekir.
Davranış Yönetimi
Davranışlar, insanların istek ve ihtiyaçlarına, duygularına, kişisel özelliklerine ve
öğrenmelerine dayanır.
Davranış
kişinin gözlemlenebilir ve ölçülebilir hareketi,
tepkisi ya da tavrı olarak tanımlanabilir. Olumlu bir ortam sağlamak için, kampa
katılan herkesin hep beraber iş birliği içinde davranması gerekir. Kampçıların
tümünden olumlu davranışlar beklenir. Ancak ne yazık ki herkes samimi ve iyi
davranışlı değildir. Olumsuz davranışlarla uğraşabilmek için kamp liderlerinin
çok büyük fedakârlıklar göstermeleri gerekir. En tecrübeli kamp lideri bile zor
bir çocukla uğraşırken sıkıntı çekebilir. Bütün bunlara rağmen, kamp şartlarına
uyarlanabilecek davranış yönetimi teknikleri vardır. Bazı tekniklerin tam olarak
geliştirilip uygulanabilmesi zaman ve tecrübe ister. Fakat yararlı tekniklerin
bilinmesi kamp liderinin kendine olan güvenini artırır.
Kampçılar ve kamp görevlileriyle birlikte çalışırken pek çok yöntem ve yaklaşım
tarzı işe yarayabilir. Bu kitapta bu konuyla ilgili birçok örneğe yer verilmiştir, fakat
kendinize en uygun olacak tarzı yine siz kendiniz belirlemelisiniz. Ditter (2009)
kişisel beceriler ve problem çözme konuları üzerine çok şey yazmıştır. Liderler için
gerekli olan üç temel araç ile dört yönteme işaret etmektedir.
Üç temel araç onaylama, dinleme ve sorgulamadır. Onaylama başkalarının
duygularını, düşüncelerini ve anlattıklarını kabul etmek anlamına geldiği için en
önemli araçtır ve kampçıların seslerini duyurabildikleri anlamına gelir. Onaylama,
