131
KAMP LİDERLİĞİ
için, çok iyi anlaşılması ve pratiğe dökülmesi gerekir. Stratejiler arasında tekrar,
hazır bulunma, etki ve pekiştirme kanunları yer alır.
1.
Tekrar Kanunu
insanların tekrar ederek öğrendiklerini vurgular. Tekrarlar
alışkanlıkları ortaya çıkarır. Kampçılar iyi davranışların yanı sıra kötü davranışları
da tekrarlayarak öğrenirler. Kötü alışkanlıklar tekrarlandıkça daha kalıcı nitelik
kazanırlar. Ancak, iyi davranışların tekrarlanması da aynı şekilde sürekliliğe
zemin hazırlar. Bu kanun, nezaket ve dürüstlük gibi erdemlerden söz etmenin
tekrarlamalarla gerçekleştirilmediği takdirde tavrı değiştirmeyeceğini belirtir.
Kamp lideri kamp ateşinin nasıl yakılacağını açıklayabilir ama kampçılar bunu
uygulamadıkça gelecekte benzer bir ateşi nasıl yakacaklarını tam olarak öğrenmiş
olmazlar.
2.
Hazır Bulunma Kanunu
, kişinin bir şeyi yapmaya gerçekten hazır olduğunda o
işi yapmasının tatmin edici sonuç vereceğini ileri sürmektedir. Başka bir değişle,
kampçılar bir faaliyeti öğrenmek istemediklerinde, onları öğrenmeye zorlamak
muhtemelen direnç ve ilgi kaybına yol açacaktır. İnsanların ilgi duydukları şeyler
çok büyük farklılıklar gösterir. Sonuçta da öğrenme olayı gerçekleşmez ve kişinin
bir şeyi öğrenmek için o şeye psikolojik ya da fizyolojik bakımdan ihtiyacı yoksa
öğrenme süreci de devam etmez. Kampçılar bir aktiviteyi ancak ilgi çekici, cazip ve
gerekli görürlerse, o aktiviteye şevkle ve heyecanla sarılacaklardır. Etkili liderler,
kampçıların motivasyonlarının yüksek olduğu ve öğrenmeye hazır oldukları
anlardan yararlanmasını iyi bilirler. Bu gibi anlara öğretilebilir anlar adını veriyoruz.
3.
Etki Kanunu
, insanların tatmin edici şeyleri tekrar ettiklerini, hoşlanmadıkları
şeyleri ise tekrar etmekten kaçındıklarını ifade eder. Bu yüzden kampçılar iyi
alışkanlıklar edineceklerse, yaptıkları şeyden zevk almalı ve tatmin olmalıdırlar.
Neyse ki kamp ortamında çocukların yapacakları birçok şey eğlencelidir ve onları
tatmin eder. Öyle bile olsa, liderler her kampçının memnun olmasını sağlamak
adına ne gerekiyorsa yapmalıdır ki böylelikle öğrendikleri şeyleri evlerine dönünce
de yapabilsinler.
4.
Pekiştirme Kanununa
göre, bireysel tatmin sürecinde, olaylar sürecindeki her
koşul bir tepkiyle karşılaşır, sonra da uyarıcı ile tepki arasındaki bağ güçlenir. Bu ise
tepkinin tekrarlanma olasılığını artırır. Olumlu pekiştirme alan ya da ödüllendirilen
davranışların tekrarlanma olasılığı daha yüksek olur. Davranışlar ödüllendirilmezse,
tekrarlanma olasılığı azalır. Pekiştirme, insan davranışlarında değişim yaratmak için
kullanılabilecek en önemli araçlardan birisidir, ancak lider pozisyonunda bulunan
kişiler tarafından yeteri kadar kullanılmamaktadır. Pekiştirme, olumlu davranışların
kalıcılığının sağlanması ve artırılması amacıyla kullanılacağı gibi, olumsuz
davranışları ortadan kaldırmak için de kullanılabilir.
Bütün bu kanunlar, insanların neyi yanlış neyi doğru yaptıklarını anlamadıkça,
performansta bir gelişme olmayacağına işaret etmektedir. Geri bildirim olmadan,
öğrenme gelişiminden söz edilemez. Davranış ve eylemi pekiştirecek olan
performans fonksiyonlarının etkileri hakkında bilgi sahibi olma gelişimle
sonuçlanır. Örneğin; gözü bağlı birisinden okla hedefi vurması istenirse, o kişinin
kabiliyetinde (ne kadar denerse denesin) bir gelişme beklenemez, çünkü kişi okun
nereye isabet ettiğine dair hiçbir görsel veriye sahip olmayacaktır. Aynı şey sosyal
davranışların öğrenilmesi için de geçerlidir. Yeni arkadaşlar edinmek isteyen
bir çocuk, bu yönde birtakım adımlar atacak, ilgi ve dikkat çekici hareketlerde
bulunacaktır. Attığı adımlar ve yaptığı hareketler gülümseme ve sıcak tavırlarla
karşılık bulursa, karşılaşmış olduğu bu olumlu tepkiler onun benzer davranışları
ve hareketleri ileride de tekrarlamasını sağlayacaktır. Öte yandan, kamp liderleri
eğer kampçıların hareketlerine duyarsız kalır ya da olumsuz tepki verirlerse (örn;
