132
KAMP LİDERLİĞİ
küçük düşürücü sözler ya da beğenmediğini gösteren yüz ifadeleri), çocuğun
davranışında bir değişim söz konusu olacaktır. Davranış kişinin arzu ettiği şekilde
ödüllendirilmezse, o davranışın süreklilik kazanma olasılığı azalır.
Öğrenme Psikolojisi
Öğrenme ile ilgili kanunlar insanların nasıl öğrendiklerine ilişkin temel bilgiler
sunmaktadır. Ancak bir faaliyeti ister formal bir ortamda öğretiyor olun ister
kampçılarla bu işi informal olarak yapıyor olun, bu konuda dikkate alınabilecek
bazı stratejiler vardır.
Öğrenme ile ilgili üç temel teori (Schafer, 2004) kamplardaki öğrenmeye özellikle
uyarlanabilir:
1. Aktif öğrenme pasif öğrenmeden daha iyidir.
2. Öğrenmeyi zamana yaymak, kısa bir süreye sıkıştırmaktan daha iyidir.
3. Kişisel ilginin kazanılması gerekir.
Çoğu kimse tek yönlü diyalogdan hoşlanmaz. Daha çok karşılıklı konuşmayı tercih
eder. Bu nedenle, aktif öğrenme süreci interaktif olmalıdır. Aynı zamanda mantıklı
bir sırayı takip etmelidir. Öğrenme süreci üç ana bölümden oluşmalıdır: (1) onlara
ne öğreteceğinizi söyleyin, (2) öğretin, (3) öğrettiklerinizi kontrol edin. Öğretme
tabi ki işin en önemli kısmını oluştur ama insanlar ne öğrenecekleri ve sonuçta neyi
ne kadar öğrenmiş oldukları hakkında bilgi sahibi olma ihtiyacı duyarlar.
Tate (2006) beyni ilgilendiren profesyonel öğrenme stratejilerini tanımlamıştır.
Kamplar bu stratejilerin öğrenme sürecinde kullanılabileceği pek çok aktif ortamlar
sunar:
•
Beyin fırtınası ve tartışma
•
Çizim ve sanat çalışmaları
•
Arazi gezileri
•
Oyunlar
•
Görseller, tablolar, resimler
•
Mizah
•
Uygulamalı alıştırmalar
•
Benzetmelerin kullanımı (örn.; X …gibi)
•
Hareketin kullanımı
•
Müzik, ritim, kafiye ya da rap müzik
•
Projeye dayalı deneyimler
•
Arkadaş koçluğu ve iş birliğine dayalı öğrenme
•
Rol yapma, tiyatro faaliyetleri, pantomim, sessiz sinema
•
Hikâye anlatma
•
Günlük tutma ya da yazma
Schafer’in tanımladığı ikinci teori ise (2004) öğrenmenin zamana yayılmasıdır.
Bir şeyi uzun süreli bir oturumda bir defada öğretemezsiniz. Sıkıştırma yöntemi,
