21
deki CHP adaylarından birisi (1957 seçimlerinde bu
kişi milletvekili seçilmiştir) yedi genci seçim sandı-
ğını getirmeleri için bir kamyonetle o köye gönderir.
Köy yakınlarında araba bir virajı alamaz ve devri-
lir. Bu kazada ne yazık ki yedi gençten birisi haya-
tını kaybeder. Herkes çok korkmuş, çok şaşırmıştır.
Fakat bu şaşkınlık ve korku içinde bile köylülerin bu
kazayla da, ölen gençle de ilgilenmemelerini anlaya-
mamaktadırlar. Köylüler kazaya da, ölen arkadaşla-
rına da ilgi göstermemiştir; çünkü arabadaki genç-
ler köye, “Ya ya ya, şa şa şa! İsmet Paşa çok yaşa!”
diyerek yaklaşmaktadır. Rasim Özdenören, o köyde
seçimi Demokrat Partinin kazandığını sonradan öğ-
rendik, demektedir. Fakat seçim sandığını getirme-
ye giden gençlerle onları oraya gönderen milletve-
kili adayı da ilgilenmez. Arkadaşları ölen gençlere
bir geçmiş olsun bile demez. Rasim Özdenören, bu
ayrıntıyı yıllar sonra, yazarken hatırladığını söyle-
mekte ve çok şaşırmaktadır:
“İşin garip yanı, bizi ora-
ya gönderen milletvekili adayı da bizimle ilgilenmedi ve
şimdi düşünüyorum da bize bir geçmiş olsun bile demedi.
Vay canına! Bunu, tam kırk altı yıl sonra, şimdi, düşünü-
yorum. Demek adam, bizi oraya göndermesindeki sorum-
luluğunu göz ardı ediyordu.”
Rasim Özdenören, bir arkadaşlarını kaybettikleri
bu elim olayda Erdem Bayazıt’ın liderlik yeteneğini
gözlemlediklerini belirtir. Herkes kazanın şokuy-
la korkup bağırırken, ağlarken o soğukkanlıdır ve
ağlayan bir arkadaşını, “Sen biraz sonra annene ka-
vuşacaksın. Biz ölen çocuğun hesabını nasıl verece-
ğiz,” diyerek teselli etmektedir. Bayazıt’a ilişkin bu
