18
il müdürlüklerinde fen memuru olarak çalışmış,
Tunceli Nafia Müdürü olarak 1955’te emekli olmuş,
26 Mayıs 1982’de Ankara’da vefat etmiştir. Anne
ve baba, yaşlılık dönemlerinde Ankara’da Rasim
Özdenören’le birlikte yaşamıştır.
Hakkı Bey, 1920’lerin sonunda veya 1930’ların başla-
rında Maraş’a gelmiş, Bayındırlık İl Müdürlüğünde
fen memuru olarak çalışmaya başlamış, 1937 yılında
da Ayşe Nezahat Hanım’la evlenmiştir.
Özdenören ailesi Anadolu’da yaşayan, ortalama bir
memur ailesidir. Aile dindar bir ailedir. Fakat baba
Hakkı Bey, memuriyetin de getirdiği bir durum
olarak dönemin havası dışında değildir. Dönemin
havası CHP’dir. Çocukları da üniversite tahsili için
büyük şehre gidinceye kadar bu havanın içindedir.
Örneğin
Dünya
,
Ulus
gibi gazeteler okunur evde.
İkizlerin okumaları gelişsin diye Hakkı Bey gaze-
teleri küçüklere okutur, kendisi de zevkle dinler.
Alâeddin Özdenören,
Dünya
gazetesinde Falih Rıfkı
Atay’ın Adnan Menderes’i hedef alan ateşli yazıları-
nı o günlerden kalma bir hatıra olarak taşımaktadır.
Bu yazıları okumayı sökmüş bir çocuk olarak tek ba-
şına okumak onun için büyük bir heyecandır.
Rasim Özdenören, liseyi bitirdiğimiz yıl (1958) fi-
kirlerimiz henüz durulmamıştı; ama okuduğumuz
dergiler, gazeteler itibariyle meselâ 1957 yılında
kendimizi CHP’li sayıyorduk, demektedir. Alâeddin
Özdenören de hemen her memur gibi babam da
Halk Partili idi, der. Evlerinin baş köşesinde Kur’an
asılıdır. Evlerinde peygamberin adının salavatsız
