20
miştir. Duvarda asılı duran Kur’an’la birlikte çocuk-
luğunda onu en çok etkileyen iki olaydan birisi bu
manidir.
Mahalle mektebinde öğrendiği derviş Maraş sokak-
larının yabancısı değildir. Onu gördüm, der. Beyaz
entarili, uzun boylu, beyaz sakalı göğsünden aşa-
ğı inen, eli bastonlu bir adamdır manideki derviş.
Bu derviş hemen her gün Bayazıt Mahallesinden
Akbaşı’na yokuş yukarı, şehrin dışına, dağa doğru
yürür. Hiç kimseyle konuştuğunu görmedim der
Alâeddin Özdenören. Yalnız ve heybetlidir. Ağır ağır
yürür. Şiirdeki derviş zannetmiştir sokaktaki dervi-
şi yıllarca. Bu dervişi öğrenmeseydi evdeki Kur’an
onu bu denli etkiler miydi:
“Duvarda asılı duran kita-
ba baktıkça içime bir heyecan yayılırdı. Kutsallığı hisse-
derdim. Kutsallık oradan, duvarda asılı duran Kur’an’dan
sanki somut bir şekilde eve, içime yayılırdı...”
Seçim Sandığı
Rasim Özdenören, Alâeddin Özdenören üzerine
yazdığı uzun yazılarından birinde (
Alâeddin: Bir
Yalnızlık ve Istırap Adası,
Hece, sayı 81, Eylül 2003)
o günlerde içinde bulundukları kültürel atmosfere
ilişkin CHP açıklaması yapmaktadır. Hatta 1957’de,
CHP’li gençler olarak yedi genç, Maraş’ın merkez
köylerinden birinden seçim sandığı getirmeye gider-
ler. Gençlerin içinde Alâeddin ve Rasim Özdenören
ile Erdem Bayazıt da bulunmaktadır. 1957 yılının
Ekim ayında yapılan genel seçimlerde, Maraş’ın
merkez köylerinden birinden gelmesi beklenen se-
çim sandığı gelmemiştir. Gecikme üzerine o seçim-
