GENÇLİK ARAŞTIRMALARI DERGİSİ
43
Türkiye’de Genç İşsizlik Sorunu ve Çözüm Önerileri
Türkiye’de üniversite sayısı ve öğrenci kontenjanları sürekli artma eğilimi gösterdiğinden
genç işsizlik oranları olduğundan daha düşük seviyede çıkmaktadır. Yükseköğretim eğitim
seviyesi arttıkça bireysel ve toplumsal gelişme de artmaktadır (Üstün v.d. 2014: 201). Bu
durumun yanında okuyan birey işsiz olarak değerlendirilmediği için genç işsizlik oranları
düşük çıkmaktadır.
İşsizlik en önemli sosyo-ekonomik problemlerden biridir. Mevcut ekonomik sıkıntılar ara-
sında, diğer problemlerden daha öncelikli hale gelmektedir (Ener, Balan ve Kurt 2015: 84).
Problem olarak değerlendirildiğinde, sosyal olmasının yanında ekonomik etkileri de mev-
cuttur. Bu sebeple çözümü için sosyal politikaların yanında ekonomik politikalar da uygu-
lanmaktadır. Genç işsizlikle mücadele politikaları kapsamında Türkiye’de iki çeşit politi-
ka uygulanmaktadır. Genç işsizlikle mücadele için sosyal problemlere yönelik uygulanan
politikalar pasif politika olarak adlandırılırken, diğer problemlerin çözümü için uygulanan
politikalar aktif politikalar olarak adlandırılmaktadır (Bayraktar ve İncekara 2013: 27-28).
Aktif ve pasif politikalar yıllar ve değişen konjonktür itibari ile değişse de temel olarak şu
şekilde sınıflandırılabilir.
İŞKUR, yürüttüğü aktif istihdam politikalarını, Avrupa Birliği’ne uygun olarak sürdürmek-
tedir. Özellikle OECD ülkelerinde yürütülen politikalardan yararlanarak politikalarını belir-
lemektedir. OECD ülkeleri işsizlikle mücadele programlarını 7 grupta toplanmaktadır (Ay
2012: 331).
•
Devletin işçi ve işveren eşleştirme ve danışmanlık hizmetleri verilmesi,
•
Mesleki eğitim verilmesi,
•
Sübvanse edilmiş istihdam,
•
Gençlere yönelik uygulanan istihdam politikaları,
•
Engellilere yönelik uygulanan istihdam politikaları,
•
İşsizlik sigortası uygulaması,
•
Erken emeklilik uygulaması
olarak sıralanmaktadır.
İlk 5 madde aktif politikalar kategorisinde yer alırken, 6. ve 7. maddeler ise pasif politikalar
kategorisinde yer almaktadır. Pasif politikaların ortak özelliği politika uygulama maliyetinin
yüksek ve kişiyi uzun zaman sonra tembelliğe alıştıran politikalar olmasıdır. Aktif istih-
dam politikaları ise eğitim destekli olduğundan kalifikasyonu arttırmakta ve uzun dönemli
kalıcı çözümler sunmaktadır. Aktif istihdam politikaları istihdam olanaklarının oluşmasına
yardımcı olur, kalıcıdır, üretimi teşvik etmektedir. Aktif istihdam politikalarının hedef kitlesi
daha çok gençlere yöneliktir. Bu sebeplerle genç işsizlikle mücadelede uygulanabilecek
en et etkili politikalardan olmaktadır.
Avrupa Birliği ve OECD ülkeleri istihdam fonlarının genellikle emek arz eden işçilerin eği-
timine ve kalifikasyonlarına ayırmaktadır. Bu alana yatırımın başlıca amacı, iş gücü verim-
