SU GİBİ AKAN
GENÇLİK YILLARI
Rasim
ÖZDENÖREN
- 93 -
siyetin yazdığı dönemde bize yazı yazmak caiz olmaz.” dedim
ve fiilen yazmayı bıraktım.
Bir yazı hatırlıyorum bilinçli yazdığım; o da yine Sezai ağa-
beyle buluşacağız, Tepebaşı’nda dairesi vardı. Belli bir saatte
gidecektim, o saatten önce gidip bir kahveye oturdum. Vakit
doldururken çantamda sürekli kalem kâğıt bulunurdu. Baktım
bir boş kâğıt ve orada bana dokun diye duran bir kalem, o
vakit Sezai ağabeye gelme vaktini doldurayım diye bir hikâye
yazdım. “Eskiyen” adını verdiğimiz bir hikâye yazdım. O hikâ-
ye
Hastalar ve Işıklar
adlı kitabında yer aldı. Yazdım ve o hikâ-
yeyi Ankara’da
Değişim
dergisine gönderdim. Yayınlanmadı o
zaman. İlginç bir şey, kendiliğinden yazı gönderdiğim dergiler
kapanıyordu, o da kapandı. Bir başka dergiye Şeref Turhan –
bu Maraşlı şair, yetenekli bir arkadaşımız,
Bildiri
diye bir kita-
bı var–, o da İstanbul’a geldiğinde bana
Artist
isimli bir maga-
zin dergisinde bir hikâye yarışması açıldığını, kendisinin o ya-
rışa katılmak üzere bir hikâye götürdüğünü ve birinciye ödül
olarak 500 lira verileceğini söyledi. Benim de o tarihte paraya
ihtiyacım var. Dedim olur mu olur, “Çaput” diye bir hikâye
yazdım, dergiye postaladım bana cevap geldi. Fakat hem adım
hem de hikâyenin adı yanlış yazılmıştı, Rasim Özdemir, Asım
Özdemir veya Asım Özdengören gibi bir isim hikâyenin adı
da “Çaput” değil de “Kaput” olarak. “Kaput isimli hikâyeniz
okundu yayınlanmak üzere ayrıldı.” Bu dergi de kapandı, bu
dergi bir magazin dergisiydi. Artistlerin hayatından onlarla
yapılmış mülakatlar, öyle bir dergiydi. Ama acaba kazanırsak
biraz cep harçlığımız olur mu mülahazasıyla yazdık.
