112
dâhil tüm cenahlarda bir travma olarak yaşandı, ya-
şanıyor. Nilüfer Kuyaş’ın Bir Yusuf Masalı’yla ilgili
yazısında bu travmanın, başlıktan itibaren okunan
açık izleri vardır: İsmet Özel’in itirafı.
Kuyaş, İslamcı
kesimin İsmet Özel’de düş kırıklığı yarattığı biçiminde-
ki, şiiri araçsallaştıran bir yorumda ısrar ederek başladığı
yazısında, bir yandan Bir Yusuf Masalı’nın ‘poetik sınırı’
aşmadığını savunurken bir yandan da İsmet Özel şiirine
şiir dışı bir işlev yüklemeyi önerir: “Türkiyeye’yi sarsan
ayrışma çizgisinde köprü olabilecek bir özelliği var bu şi-
irin.”
18
İsmet Özel şiirinde baştan beri başrolü oynayan
‘ben’, ilk kez Bir Yusuf Masalı’nın bir aşamasında
yerini bir başkasına -
Yusuf ’a- bırakır.
İsmet Özel, Bir Yusuf Masalı’nda modern mesnevi
tarzını dener. Cellâdıma Gülümserken’den tam on
beş yıl sonra yayımlanır.
Münacat, Naat
ve
Sebeb-i
Telif sırasıyla Dergâh’ta çıkar.
19
Peygambere övgü-
nün aşkın ve modern içkinliğini barındıran dili ve
üslubuyla ilk üç şiir, Özel’in yeni dünyası içindeki
rahatlığını ve ontolojik doyuma ulaşmış ‘benliğini
imliyor olması bakımından son derece önemlidir.
Kitabın önsözü sayılan
Dibace
20
ise çok sonra ya-
yımlanır. Masalın asıl gövdesi olan
Yedi Bab
hiçbir
yerde yayımlanmadan olduğu gibi kitaba dâhil
edilir.
Celladıma Gülümserken
’in ardından uzun bir
zaman sonra gelen bu kitap için, 28 Aralık 1999’da,
Muammer Karaca Tiyatro Salonu’nda bir gece tertip
edilir ve gecede İsmet Özel’in bizzat kendisi tarafın-
dan kitaptaki şiirlerin tamamı okunarak basına, ede-
18 Nilüfer Kuyaş;
İsmet Özel’in İtirafı
, E Dergisi, Mart 2000.
19 İsmet Özel;
Münacat
, Dergâh, S. 53, Temmuz 1993. -
Naat
, Dergâh, S. 55,
Eylül 1994. -
Sebeb-i Telif, Dergâh, S. 57, Kasım 1994.
20 İsmet Özel;
Dibace
, Dergâh, S. 104, Ekim 1998.
