51
tayin değil, sürgündür. Bir ceza tayinidir.
Tunceli’de Alâeddin Özdenören orta ikiyi tekrar-
lar, Rasim Özdenören orta üçü okur. Alâeddin
Özdenören üçüncü sınıfa geçerken kardeşi ortaoku-
lu bitirir. Tunceli’de bir yıl kalırlar. Hakkı Bey, emek-
liliğini ister ve Maraş’a dönerler. Ortaokul yıllarında
ikizler pek “uslu çocuk” sayılmazlar. Hareketlidirler.
Babası Hakkı Bey 1955 Mayıs’ında Tunceli Nafia
Müdürü olarak emekli olur ve Maraş’a dönerler.
Alâeddin Özdenören, kendisiyle yapılan söyleşiler-
den birinde, “Doğma büyüme Maraşlıyız” der; ama
ailenin köklerinden biri İstanbul’dadır. Maraşlı sa-
yılacak denli Maraş’la özdeşleşmişlerdir; Malatya
ve Tunceli’de yaşamışlardır. Maraş, Özdenörenler
bağlamında kolayca hatırlanmaktadır; ama Malatya
ve özellikle Tunceli hayat hikâyeleri bağlamında ve
özellikle yazar, şair Özdenören algısı kapsamında
pek gündeme gelmemektedir. Oysa Anadolu, özel-
likle de doğu ve güneydoğu özlerine iyice yerleş-
miştir. Üstelik ilkokul iki öğrencisiyken Maraş’tan
çıkmışlar, Malatya’yı ve Tunceli’yi dolaşarak tekrar
Maraş’a döndüklerinde 14-15 yaşlarında, çocukluk-
larını bitirmiş ilk gençliğin eşiğinde iki delikanlıdır-
lar. Rasim Özdenören Maraş’ta lise bire, Alâeddin
Özdenören ortaokul üçe başlamıştır. Rasim
Özdenören Maraş Lisesine, Alâeddin Özdenören
aynı lisenin ortaokul bölümüne kayıt yaptırmıştır.
Yıl 1955’tir.
