57
toplayabilmesidir. Bu temelden kalkış yapan genç-
ler, birbirlerini ailelerine varıncaya değin çok iyi
tanımanın getirdiği güvenle, sonraki yıllarda aynı
anda bir davaya atılabilmişlerdir.
Onların Necip Fazıl’ın, Sezai Karakoç’un açtığı bir
yolu genişletmeleri, herkesin yürüyebileceği bir
yola dönüştürmeleri çabalarına ilk defa İbrahim
Demirci’nin bir yazısı üzerine dikkat kesilmiştim.
İbrahim Demirci, Alâeddin Özdenören üzerine yaz-
dığı bir yazıda (Alâeddin Özdenören Alâeddin idi
Özden Ördü,
Kökler
, sayı 7),
“Özdenören kardeşler,
bu yabancılaştırma girişimlerine karşı, ulusal özümüzü,
yerli kimliğimizi savunan düşünce ve edebiyat hareket-
lerinin yanında ve içinde oldular: Büyük Doğu, Diriliş,
Edebiyat, Mavera”
demişti. Bu tespit bence çok yerin-
de bir tespittir. Bu grubun yazı ve dergi serüveninin
anlamı budur.
Burada meseleye ışık tutacak bir hatıram var. Yıllar
önce, belki de sözünü edeceğim derginin o sayısının
çıktığı ayda, Ankara’da, Kızılay’daki Adil İşhanı’nda
arkadaşlarla bir sahafta oturuyoruz. Aramızda
Eser Gürson da vardı. Oradaki kitapları, dergileri
karıştırırken Eser Bey,
Kitap
-
lık
dergisinde Rasim
Özdenören’in bir yazısını gördü. Gülümseyerek,
“Rasim Bey, Cahit Zarifoğlu da vardı, bize yıllar önce, sa-
dece kendi dünya görüşündeki insanlarla birlikte hareket
edeceğini söylemişti. Demek ki kararı değişmiş.”
dedi.
Gülümserken yüzünde olaya katılmayan bir gülüm-
seme vardı. Orada dergiyi aldığı rafa bırakıp bize
o günlerden bahsetmeye başladı. Bir iki gün sonra
derginin o sayısını edindim. Manzara şuydu: Rasim
