49
Alâeddin Özdenören’in
İnce Memet
’i çok sevmesinin
sebebi içindeki adalet duygusudur. Çocukluk yılla-
rının kahramanlarından birisi İnce Memet’se diğeri
Pötürgeli Şükrü’dür. Pötürgeli, Malatya’da nam sal-
mış bir eşkıyadır. Malatya’da Sıtmapınarı semtinde
oturdukları ev hapishaneye yakındır. Buradan
ta-
şan hikâyeler çocukların dünyasına yansımaktadır.
Hapishanede sık sık isyan çıkmaktadır ve isyan-
ları Pötürgeli çıkarmaktadır. Çocukların arasında
Pötürgeli ismi efsaneye dönüşmüştür. Bir gün bir göl
kenarında bir bahçede oynarlarken çocuklardan biri,
Pötürgeli Şükrü geçiyor, diye bağırır. Hangisiydi
Pötürgeli? Bu adam nasıl bir adamdı? Mahkûmlar
nereye götürülmektedir bilinmez; ama ikişer sıra hâ-
linde elleri kelepçelenmiş bir vaziyette sokakta yü-
rümektedirler. Alâeddin Özdenören bütün hayran-
lığıyla gözlerini Pötürgeliden alamaz:
“Mahkûmların
arasından hemen seçiliyordu. Ayakta çizme, uzun boy,
cepken, simsiyah saçlar, kaytan bıyık, dik dik karşısına
bakıyordu. Çok çalımlı yürüyordu. Yanına da bodur, kas-
ketli bir mahkûm vermişler. O da Pötürgelinin aksine
önüne bakıyordu. Pötürgeli öyle çalımlı yürüyordu ki bu
eşkıyaya hayran olmuştum. Siyah, küçükten biraz iri göz-
lerini ok gibi karşıya dikmiş, fütursuz ve çalımlı bir yürü-
yüş... Kendini beğenmişlik, caka yok. Eşkıya dediğin böyle
olmalıydı. Şükrü, Demokrat Partinin affından yararlanıp
çıktı. Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum, yerel ga-
zetede Şükrü’nün öldürüldüğü haberini okudum. Dağda
jandarma pusu kuruyor. Şükrü yoldan geçen bir jipin
üzerine atlıyor. Jip yaylım ateşine tutuluyor. Şükrü’nün
ölümünden emin olabilmek için jandarma saatlerce jipin
yanına yaklaşmıyor. Dağların bu sihirli eşkıyası bende
