70
lerinse, sürerlilik çöllerindir. Çöl yalnızlığınındır.
Çöller aşkın, şiirin uzamıdır. İz sürenler yazıyla
ve sözle, işaretleri birleştirerek bir anlamı bulduk-
larında, onların kazılmamış yaşamları bir tarih ka-
zanacak, ama onlar bir yerde duramayanlar, o ta-
rihin içine de sığdıramayacaklardır imgeyle taşan
yüreklerini. Pakdil, bu nedenle dizelerinde çabu-
cak eskiyen çağrışımlar, günüyle sınırlı buluşlar
ve çabucak yavanlaşan deyişlerden uzak imgesel
bir söylem oluşturmuştur. Pakdil’in dizelerinde
şiir ile yaşamın birbirine yardım ettiği görülebilir
yalnızca. Birbirinin yerine geçmez. Aşağıdaki di-
zelerdeki yalınlık ve sahicilik bunun somut gös-
tergeleridir.
“-bir damla yağmur / bir damla eylem
-Kalbinde bir gül bu atın / Ceyhan sızar gibi gözlerin-
den / düş gören at / bellidir gözlerinden
-güneş devrimci soluğundan daha sıcak değil
-parmaklarım sürekli bir devrimi getiriyor
-lirik bir işçi saati yeniden ayarlamakta”
Nuri Pakdil’in denemelerinin de, oyunlarının
da odak noktasını şiir oluşturur. Denemelerinde,
oyunlarında şiirin devingenliği ve sıcaklığı hep
başat olmuştur. Gerçi Nuri Pakdil, şair olarak
değil, yazar olarak toplumun önündedir.”
25
Nuri
Pakdil’in şiir coğrafyası, merkezi Mekke, Medine,
25 Arif Ay;
Nuri Pakdil’in Şiiri
, Yedi İklim, S. 58, Ocak 1995.
