77
Vicdanını kanatan günlerle hesaplaşır. Sessizlikle
yarenlik etmek ister.
“Tek gerçek var şimdi hayatım-
da: gürültü. Bunu yok etmeden, hiçbir şeyi var edeme-
yeceğimi biliyorum.”
der.
Cuma Sokağı’ındaki evde tam 592 gün kalır. Ani
bir kararla da Keçiören’deki evden ayrılır. Belirsiz
bir mekâna doğru yürür. Yön tutan bilinmezlikte,
âdeta sessizliği keşfetmek adına yola çıkar.
Onun için anlamlı olan, yalın bir hayat ile yalın
bakışın birlikteliğidir. Yeryüzüne bakışında da
yalın bakış belirleyicidir. Kudüs’ü düşünme saati
gelince içine eğilerek yalın yaşantıların izini sürer.
Geliştirdiği huşu diliyle yaşamasını değiştirmez
bir kişilik olarak aramızda sürdürür hayatını.
Nuri Pakdil’in ev yerine oteli tercih edişi mülkiye-
tin bağlayıcılığından uzaklaşma isteğidir. Evsizlik,
“Benim dünya ile ilişkim ağaç altında gölgelenen yolcu
misalidir.
” hakikatinde ifadesini bulan bir yolcu
gölgelenmesidir. İnsan burada bir yolcu olduğuna
göre yolculuk hâllerine ayarlı olması gerekir. Mül-
kiyetse bir yerleşiklik durumuna tekabül eder. İn-
san için de ayak bağı olur. Devrimci bilinci önem-
seyen bir düşünce insanı için bir yüktür.
