GENÇLİK ARAŞTIRMALARI DERGİSİ
25
İnternet ve Siyasal Katılım: Türkiye Gençliği Üzerinden Bir Değerlendirme
ni görülmektedir. Teknoloji kullanımı ve “offline” siyasal katılımın eklenmesi, daha önce
gözlediğimiz farkları baskılamıştır. Bu iki değişkenin eklenmesiyle hane zenginliğinin etkisi
de değişmiştir. En düşük yüzde 20’lik grupta, bu değişkenler de kontrol edildiğinde dahi
İnternet’te siyasal katılım davranışı daha yüksektir.
Modelimiz hem teknoloji kullanımının, hem de “offline” siyasal katılımın, İnternet’te siya-
sal katılım davranışı üzerinde pozitif etkisi olduğunu göstermektedir (sırasıyla β=0.187 ve
β=0.294). Teknoloji kullanımı daha fazla olan gençlerin İnternet’teki siyasal faaliyetleri de
daha yüksektir, bu açıdan kaynaklar yaklaşımının öngörüsü doğrulanmıştır. Teknolojiye
daha yakın olan gençler, diğer gençlerden daha fazla katılmaktadır.
“Offline” siyasal katılıma baktığımızda gözlemlediğimiz pozitif ve anlamlı katsayı, İnter-
net’te siyasal katılımın davranış boyutunun, gençlerin gerçek dünyadaki siyasal katılım-
larından etkilendiğini göstermektedir. Bu bulgu da Pekiştirme hipotezini doğrulamaktadır,
gerçek yaşamlarında siyasete katılan gençler, İnternet’te de katılmaktadır ve “offline” si-
yasal katılım düzeyleri düşük gençler, İnternet’te de katılım göstermektedir. Bu noktada
“offline” siyasal katılımın daha çok konvansiyonel olmayan siyasal katılım anlamına geldi-
ğini hatırlamamız gerekmektedir.
Yeni değişkenleri eklediğimizde katsayılarda gözlemlediğimiz değişim, bu iki değişkenin
gençlerin İnternet’te siyasal katılımları konusunda oynadığı rolü yakından incelememizi
gerektirmektedir. Bu nedenle, bağımsız değişkenlerimizi sabit tutarak, bağımlı değişken
olarak teknoloji kullanımı ve “offline” siyasal katılım değişkenlerini kullandığımız modelleri
de tabloya ekledik.
Teknoloji kullanımının bağımlı değişken olduğu modelde öncelikle bir cinsiyet uçurumu
gözlemlenmektedir, kadınlar erkeklere kıyasla daha az teknoloji kullanmaktadır. Keza,
yaşa baktığımızda da 22-24 yaş grubundaki gençlerin referans grubu olan 18-21 yaş gru-
buna göre teknoloji kullanım düzeylerinin düşük olduğunu görmekteyiz. Ama en önemli
farklar diğer değişkenlerdedir. Eğitim durumuyla teknoloji kullanımı arasında doğrusal bir
ilişki bulunmaktadır, eğitim düzeyi yükseldikçe teknoloji kullanımı artmaktadır (sırasıyla β
İl-
köğretim
=0.212, β
Lise
=0.395 ve β
Üniversite
=0.453). Yüksek eğitim daha fazla “yapabilirlik” olarak
ortaya çıkmaktadır.
Gençlerin çalışma durumunun da teknoloji kullanım düzeyleri üzerinde bir etkisi bulun-
maktadır. Çalışan gençler ve ev gençleri, öğrencilere kıyasla daha düşük teknoloji kullanım
skorlarına sahiptir, ev gençlerinin beta katsayısı -0.263’tür. Bu da bir tür erişim uçurumu
olarak yorumlanabilir.
