115
Kadın fazla dayanamaz, verem olur: Annemi, Gala-
tasaraylı, polislikten gelme, başkomiser dayımın re-
fakatinde İsviçre’ye göndermişlerdi. “Verem!.. Git-
miş ve birkaç ay bir sanatoryumda kaldıktan sonra
dönmüştü. İyileşmek yolundaydı. (2.97) Şair yara-
tılışlı içli Necip, olaydan yüreği burkulurcasına acı
bir ibretli sonuç çıkarır: Yenge Zehra Hanım’ın iki
kız evlatlığından biri veremden öldü. Annemse 90
yaşına kadar yaşadı.” (2.102)
Şu yargı, Necip Fâzıl’ın insanî yönünü göstermek
bakımından oldukça önemlidir: “Ne aldımsa,
annemden, hayatı boyunca masum ve mazlum
bu kadından aldığıma inanıyorum.” (2.46) Ayrıca,
“Bende tek aziz eşya annemin baş örtüsü (1.328)
mısrası, onun hâtırasına verdiği önemi gösterirken
“Bu kış yolculuk var, diyorsa için,/ Beni de beraber
al anneciğim!..” (1. 320) mısraları bir ağıt havası
taşımaktadır.
98
98
Necip Fazıl’dan Derleyen
: Ahmet Çoban,
Bir Dehanın Oluşumu (Kendi
Dilinden Necip Fazıl)
, Hece, Büyük Doğu ve
Necip Fazıl Kısakürek Özel
Sayısı,
s. 97, Ocak 2005.
[1] Necip Fazıl,
Çile
, Büyük Doğu Yayınları, 12. Basım, İstanbul 1987.
[2] Necip Fazıl,
Kafa Kâğıdı
, Büyük Doğu Yayınları, 12. Basım, İstanbul 1988.
[3] Necip Fazıl,
O ve Ben,
Büyük Doğu Yayınları, 22. Basım, İstanbul 2004.
