113
‘Ben sigara içsem dumanını o çıkarır’ ya da ‘Ben soğuk
alsam o hasta olur.’
Ve Bir Anne
Mediha Hanım; Necip
Fazıl’ın
hayatının
hüznüdür. Her zaman
kendisine sığınak olan,
yanından hiç ayrılmadığı
tek
varlıktır.
Babası
annesini terk etmiş, bir
başka kadınla evlenmiştir.
Bunun için babasına olan
öfkesinin aksine annesine
olan sevgisi, bağlılığı
daha çoktur. Bahriye’de okurken, bir gün annesi
okula gelir, Necip Fazıl ile görüştürülmez. O,
annesini, uzaktan, bir ağacın arkasında seyreder ve
ağlar. Bu, onun hayatının bitmeyen ve tükenmeyen
bir ağlayışıdır. Annesine çok düşkündür.
Şiire başlamasına sebep olan da annesidir. Bir hasta-
ne koğuşunda şiire yönelişine sebep olan anne, Ne-
cip Fazıl için evde hep silik bir çehredir.
97
Necip Fâzıl, annesini şöyle takdim eder: “Gayet iyi
Rumca konuşan annem” (2.117) “Mediha Hanım,
okuryazarlığı olmayan ve ne olduğunu anlamadan
Fazıl Bey’in koynuna atılan bu kadın... O, Salim Paşa
kızı Zafer Hanımefendinin şanlı gelini değil, kona-
ğın hizmetçisi ve Fazıl Bey’in, bilmem ne otu gibi
müsekkin ilâcıdır. O kadar!...” (2.48)
97 Ali Haydar Haksal;
Necip Fazıl Kısakürek, Büyük Doğu Irmağı,
İnsan
Yayınları, İstanbul 2007, s. 9.
