91
şiir anlayışında işçiliğe verdiği önemi göstermekte-
dir. Fakat şiirin
bir dil meselesi olması, dili şair için
bir hapishaneye dönüştürmektedir. Özdenören dil
için, şairin en büyük handikapı, hapishanesi der.
Çünkü dil, şairdekini, şiiri bütünüyle ifade edemez;
fakat şair dile mecburdur. Tek ifade aracı; şiirdeki
tek ifade aracı dildir. Bu zorunluluk şair için hapis-
hane demektir. Şair dille kayıtlıdır. Dil kaydı, ikinci
bir güçlük çıkarmaktadır. Çünkü şiir bilinç akışıdır.
Biz yaşarız. Yaşadıkça sürekli işleyen bir akışın için-
deyizdir. Peş peşe olaylar, anlar, görüntüler, resim-
ler, yazılar, insanlar, konuşmalar... yaşarız. Bunların
etkisi altında kalırız. İşte şair bu durumu dil aracılı-
ğıyla “zapteder”. “Zaptetmek” zorundadır. Şair bi-
linç akışını dile aktarabildiği oranda şairdir. Şairin
başarısı burada gizlidir.
Şiiri mimariyle açıklayan Özdenören, işçilik bağla-
mında ses, melodi, lirizm bağıntısı içinde şiir yaz-
mayı önemsemektedir. Ses ve melodi şiirin ritmik
yapısını, teknik çalışmayı, lirizm şiirin yaşantılan-
masını karşılar. Üçlü bağıntının işleyişiyle ortaya
çıkan mimari yapı, ilham üzerinden yaratı kelime-
siyle ifadeye yatkındır. Şair mimariyi yaratır. Bunun
için Özdenören şiiri, bir dil, bir ritm olayı şeklinde
tanımlar. Bu tanımın arkasında
İkinci Yeni
süzgecin-
den geçmiş bir şiir anlayışı yatmaktadır. Lirizm ve
sesi de Necip Fazıl üzerinden hece şiirinden getir-
mektedir.
Üniversite Yılları
Alâeddin Özdenören, üniversite öğrenimini yıl kay-
