8
Emre Erdoğan
cağı, hem de niteliksel olarak dönüştüreceği; bu dönüşüm sonucunda da demokrasinin
kalitesinin artacağı görüşünü savunmaktadırlar. Cavanaugh (2000) erken dönemli bir ma-
kalesinde İnternet’in WalMart’ın (ünlü bir hipermarket zinciri) siyasal bir benzeri olduğunu,
insanların tek bir çatı altında siyasal konularda bilgiye, video kliplerine, aday konuşma-
larına, politika önerilerine ve seçimlerin son dakika sonuçlarına rahatlıkla erişebilecekleri
bir ortam sağladığını öne sürmüştür. Norris (2001) bu yaklaşımı “siberoptimizm” olarak
tanımlamıştır, daha sonra “hareketlilik hipotezi” olarak adlandırılacaktır.
İyimser yaklaşımın en önemli çıkarımı İnternet’in -ve diğer dijital medyanın- sağladığı ola-
nakların, daha önce katılmayan vatandaşların katılmalarını; daha önce katılan vatandaşla-
rınsa daha fazla katılmasını sağlamasıdır. Bu açıdan İnternet ve benzeri araçlar, katılımı ta-
bana indirecek bir ortam sağlayacaktır. İnternet siyasal ve sivil katılımın önündeki engelleri
azaltacak, daha önce ana akım siyasete katılamayan bireylerin/grupların katılmasını sağ-
layacak, vatandaşların seçim kampanyalarında daha fazla bilgi almasına olanak verecek,
toplumdaki ağların koalisyonlar kurmasını ve lobicilik yapmasını kolaylaştıracaktır. Özetle
İnternet yeni bir kamusal olanın oluşmasına yol açacaktır (Norris, 2001).
İyimserlere göre İnternet, bu kamusal alanı farklı mekanizmalarla sağlayacaktır. Öncelikle
İnternet katılımın maliyetini düşürecektir. İnternet bağlantısı olan herkes, İnternet’te sü-
regiden siyasal faaliyetlere katılabilecektir. Evinden çıkmasına bile gerek olmadan, siya-
setin bir parçası olacaktır (Grossman, 1995; Negroponte, 1995; Best ve Krueger, 2005).
İkinci olarak, İnternet vatandaşların bilgiye erişimini kolaylaştıracaktır, daha önce bilgiye
erişmek için televizyona ve benzeri kitle iletişim araçlarına mahkum olan vatandaşların,
İnternet’te dolaşan bilgilere kolayca erişebileceklerdir. Böylelikle de dezavantajlı grupla-
rın bilgiye erişim konusundaki engelleri azalacaktır (Tolbert ve McNeal 2003). Üçüncüsü,
İnternet oylama, tartışma, blog yazma ve benzeri araçlarla siyaset yapabilmek için yeni
araçlar sağlamaktadır. İnternet’in etkileşimli ortamının vatandaşların kurumlar karşısında
güçlenmesini sağlayacaktır ((Strandberg, 2006; Ward & Vedel, 2006; Mossberger, Tolbert,
ve McNeal 2008; Shah, Kwak, ve Holbert 2001). Bunlar İnternet’in; katılımın, bilgiye eri-
şimin ve yeni araçlar geliştirmenin maliyetlerini düşürerek siyasal katılımı arttırıcı ve deza-
vantajlı grupları içerici mekanizmaları olarak sayılmaktadır.
Bu listeye eklenebilecek başka bir gelişme de, özellikle Facebook, Twitter ve benzeri sos-
yal ağlar bireylerin sosyal sermayelerini geliştirmesidir. Daha fazla sosyal sermaye, daha
fazla katılım anlamına gelmektedir. Bireyler sosyal ağlarda hem ilişkilerini pekiştirmekte,
hem de ağlarına daha önce dahil edemedikleri farklı kişileri dahil etmektedir, böylelikle
daha aktif vatandaş haline dönüşmektedirler (Cambie ve Ooi, 2009; Shah, Kwak ve Hol-
bert, 2001; Wellman 2001). İyimserler için İnternet’in siyasal katılım açısından bir başka
yararı da bireylerin İnternet’te edindikleri beceri ve nitelikleri siyasette de kullanmaları,
böylelikle de daha etkin bir katılım sağlamalarıdır. Bu durum siyasal örgütler için de geçer-
lidir, elde ettikleri nitelikler daha fazla kişiyi harekete geçirmelerine yol açacaktır (Krueger,
2002, Best ve Krueger, 2005; Stanley ve Weare, 2004; Calenda ve Meijer, 2009; Oser vd.,
2013).
