66
KAMP LİDERLİĞİ
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (ADHD)
Çocukluk dönemindeki en yaygın bozukluklardan biri olan Dikkat Eksikliği
Hiperaktivite Bozukluğu ergenlik ve hatta yetişkinlik dönemlerine kadar devam
edebilir (Ulusal Akıl Sağlığı Enstitüsü, 2010). Belirtileri arasında; dikkati
toparlamada ve konsantrasyonu sağlamada güçlük, davranışları kontrol etme zorluğu
ve hiperaktivite sayılabilir. Bazen her çocuk ilgisiz, hiperaktif ya da fevri olabilir.
Ancak Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu olan çocuklarda bu davranışlar
daha şiddetlidir ve daha sık görülür.
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu diğer rahatsızlıklarla karıştırılabilir.
Yetişkinler bu tip çocukların birtakım duygusal ve disiplin sorunlarının olduğunu
düşünebilirler. Bazen de ilgisizlik belirtisi gösteren çocuklarda aslında bu bozukluk
olmayabilir, çünkü sadece sakin kişilikli ve yaramazlık yapmak istemiyor olabilirler.
Sessizce oturur ve çalışıyor görüntüsü verirler ama genelde yaptıkları işe dikkatlerini
vermezler. Diğer çocuklarla iyi geçinebilirler.
ADHD’ye sahip çocuklarla çalışırken personelin dikkate alması gereken bazı
tavsiyeler şunlardır:
•
Sık, ani geri bildirimler
•
Teşvik ve ödüllerde sık değişiklik
•
Motive edici nedenler
•
Övgü ve daha fazla olumlu geri bildirim
•
Daha fazla göz teması
•
Bir defada sadece bir görev verilmesi
•
Talimatları yinelemek
•
Odaklanma için hafif fiziksel temas
•
Olumlu emirler (yapılmasını istediğiniz şeylerle ilgili emirler)
•
Basit ve açık olarak ifade edilmiş ve listelenmiş kurallar
•
Küçük parçalara bölünmüş görevler
Juvenil Diyabet
Bu hastalık, karbonhidratlar üzerinde etkili olacak mevcut insülin miktarının yetersiz
olmasıyla ortaya çıkar, böylece kanda fazla şeker birikimi olur (Juvenil Diyabet
Araştırma Vakfı, 2010). Juvenil diyabet hastası olan bir kişinin günde iki ya da üç kez
kendisine insülin iğnesi yapması (ya da insülin pompası kullanması) gerekir. Kandaki
şeker seviyelerini takip etmeleri, düzenli yemek yemeleri ve egzersiz alışkanlığına
sahip olmaları gerekir. Diyabet, kampçının günlük yaşamında pek çok değişikliğe
neden olacağı anlamına gelebilir. Örneğin; diyabet hastası olan çocuk arkadaşlarıyla
beraber abur cubur şeyler yiyemeyecektir. Herhangi bir aktivitenin ortasında insülin
iğnesi yapmak ya da bir şeyler yemek üzere oyuna ara verme ihtiyacı duyacaktır.
İlaç ve tedavi programlarına uymak zorunda olmaları ve zaman zaman çeşitli
aktiviteleri kaçırmaları, diyabetli çocukların canını sıkacak ve onları kızdıracak,
bazen de kendilerinin başkalarından farklı olduklarını hissetmelerine yol açacaktır.
Bu sorunların farkında olan ve normal karşılayabilen kamp liderleri, diyabetli bir
kampçının her türlü değişikliği kolayca kabul etmesine yardımcı olacaktır.
