60
KAMP LİDERLİĞİ
kavramı, genellikle ırksal ve etnik farklılığını çağrıştırır. Ancak, kavramın
kapsamı çok daha geniştir. Sonuçta farklılıklar beraberinde farklılıkların kabulü ile
farklılıklara saygıyı getirmelidir. Kamplarda farklılıkları teşvik edebilmek için, tüm
kamp personelinin kültürel yetkinlik gelişiminin olması gerekir.
Kültürel yetkinlik
, farklı kültürlerden gelen insanlarla etkileşim kurabilme
yeteneğidir.
Kültür;
davranışı şekillendiren ve etkileyen öğrenilmiş ve paylaşılan
değerler, inançlar ve tutumların bütünüdür. Kültür, kişinin etnik kökeni, yaş grubu,
cinsel kimliği ve hangi takımı tuttuğu ile ilgili olabilir ya da kendisini hangi
kampla özdeşleştirdiği de dahil olmak üzere kişinin algılarını etkileyen ortak
değerler bütünüdür. Kültürel yetkinlik kültürel dünya görüşünün farkında olmak,
farklı kültürel uygulamalar hakkında bilgi sahibi olmak ve kültürler arası iletişim
becerilerine sahip olmak demektir. Kültürel yetkinliği geliştiren kamp liderleri,
farklı kültürlerden insanları anlama, onlarla iletişim kurma ve etkili bir şekilde
etkileşim kurma becerilerine sahiptir.
Her personel ve kampçı farklı özelliklere sahip belli bir kültürün parçasıdır.
Sosyoekonomik açıdan orta gelirlilik ya da cinsiyeti erkek olma gibi bazı kültürel
özellikler toplumda egemendir. Kültürel yetkinliğin yararı, toplumda egemen
olmayan kişilerin durumlarını anlayabilmede yatmaktadır.
Vaughn (2007), her kamp çalışanı ve kampçı için en iyi deneyimi sağlamak amacıyla
birlikte çalışan ideal kamp personelinin, farklı geçmişlere ve iletişim tarzlarına sahip
insanları nasıl bir araya getirebilmesi gerektiğini açıklamıştır. Kültürel yetkinlik,
en düşük düzeyden kültürün büyük itibar gördüğü ileri yetkinlik düzeyine kadarki
bütün aralığı kapsayan kesintisiz bir süreçtir. Kültürün herhangi bir fark yaratmadığı
inancı tam bir kültürel körlüktür. Kamp çalışanları ileri yetkinlik düzeyi için çaba
harcamalıdır, fakat gerçek olan şu ki, çoğu kimse düşük yetkinlik düzeyindedir,
farklılıkları kabul eder ve saygı gösterir ve sürekli olarak bir öz değerlendirme süreci
içinde olurlar. İnsanlar arasındaki birtakım farklılıkları tanımak ve bu farklılıkları
idare edebilmek, kültürel yetkinlik için atılan bir adımdır.
Bazen bazı yönlerden farklı olan bireylerin özel ihtiyaçlarının olduğu düşünülür.
Aslında kampçılar da dahil olmak üzere herkesin özel ihtiyaçları olduğu bir gerçeklik
vardır. Bazı ihtiyaçlar sıradandır, fakat bazıları alışılmadık ya da abartılıdır. Kamp
liderleri tüm kampçıların ihtiyaçlarına cevap vermeye çalışmalıdır. Bedensel
engellerle bağlantılı bazı ihtiyaçlar gözle görülür ihtiyaçlardır, ancak acıyla başa
çıkabilme gibi bazı duygusal ihtiyaçlar gözle görülemez. Herkesin özel ihtiyaçlarına
hitap edebilmek insanın gözünü korkutan bir görev olsa da her kampçının ayrı bir
birey olduğu prensibinden yola çıkan her kamp lideri kamp dahilinde pozitif insan
gelişiminin sağlanmasına katkıda bulunacaktır.
Kamp ortamı çeşitlilik kazandıkça, kampçıların kişilik yapıları ve geçmişleri,
başarılı kamp programlarının oluşması açısından daha önemli hâle gelir. Örneğin;
kampçıların bazıları kamp ortamına hiçbir kamp deneyimi olmadan ve açık havayla
çok az ilgisi olarak gelebilir. Bu kişilerin kamp yaşantısına bakışı, yıllar boyunca
kamp deneyimi olan birine göre çok farklı olacaktır. Kampa olan yaklaşımlarında
farklılıklar görülebilecek diğer gruplar, 1982 ve sonrası doğmuş olanlar, bedensel
engelliler, risk grubunda yer alan gençler, Latin kökenliler, yaşlılar, çekirdek aileler
ve çok kuşaklı ailelerdir.
