42
KAMP LİDERLİĞİ
duygusal ve medeni becerileri geliştirmeleri için gençlere imkânların sunulması
gerektiğini belirtmiştir. Bu yeterliliklere ulaşabilmeleri için çeşitli şekilde
desteklenmeleri gerekir. Kamp, ev, okul ve diğer toplum kuruluşları ortamlarına
ek olarak imkânlar sunabilecek bir ortamdır. Pozitif gençlik gelişimine (ya da insan
gelişimi) odaklanan iyi planlanmış ve iyi uygulanmış gençlik programlarının olumlu
sonuçlar ortaya koyacağı konusunda kanıtlar vardır (National Collaboration for
Youth, 2006). Pek çok kamp çalışanı sonuca dayalı kamp programları alanındaki bu
düşünceleri benimsemiştir. Aslında birçok kişisel gelişim modeli mevcuttur, ancak
bunların hepsi de Lerner ve arkadaşlarının belirttiği gibi yeterlilik, güven, kişilik,
sosyallik ve yardımseverlik olmak üzere 5 unsura odaklanmaktadır.
Pozitif gençlik gelişimi ve bu konunun kamplara nasıl uygulanabileceği hususunda
birçok şey yazılıp çizilmiştir (örn; Bialeschki, Henderson & James, 2007). Ancak
kampın sonuçları ile ilgili araştırmalarınçoğu tekbir kampbünyesinde yürütülmüştür.
Ayrıca, birçok insan kampların doğası gereği iyi olduğu ve bu gerçeği belgelemek
için araştırmaya gerek olmadığı inancındadır. Ancak, sonuç odaklı yeni yaklaşımlar
çerçevesinde, kampların ne sunmaları gerektiğine dair araştırmalara ihtiyaç vardır.
ACA, pozitif gençlik gelişimi odağıyla kamp deneyiminin kurumsal yönlerine olan
bağlılığını yenilemiştir. Bununla birlikte, ACA araştırmaları kampların değerini
kavramak ve kampçılığın niteliklerini geliştirmek için temel unsur olduğunu
belirtmiştir. Kamp, insanlara evden uzakta ve eğlenceli bir açık hava ortamında
topluluk hâlinde yaşama imkânı sağlar ve gençlik gelişimi ve olgunlaşma sürecini
hızlandırır.
Kamp deneyimlerinin gelişimsel sonuçlarını değerlendirmek üzere ACA personeli
ve gönüllüler tarafından yürütülen iki araştırmada, en çok etkilenen alanların sosyal,
fiziksel ve zihinsel beceriler, pozitif kimlik ve maneviyat (özellikle bu sonucu
hedefleyen kamplar için) olduğu ortaya çıkmıştır. Kamplar özellikle destekleyici
ilişkiler sağlama konusunda iyidir, ancak gençlik katılımı (örn; liderlik ve karar alma
süreci) için fiziksel ve duygusal açıdan güvenli alanlar ve imkânlar sağlandığında
gelişim alanları daha fazla olmuştur.
Kamp Deneyiminin Gençlik Gelişimi Sonuçları
(ACA, 2005), kamplardaki
gelişimsel sonuçları belirtmek amacıyla ilk adımı atmıştır. Bu araştırma çabası için
kampçılara, ebeveynlere ve kamp personeline anketler uygulanmış ve pilot çalışmalar
yapılmıştır. Bu kapsamda, (1) temel gelişim alanlarında gelişimsel değişimin olup
olmadığını ve (2) bazı kamp niteliklerinin (örn; denetim oranı, program unsurları
ve personel eğitimi) sonuçlardaki değişimle bağlantılı olup olmadığını belirlemek
üzere ulusal temsilci modelinden veriler toplanmıştır.
Araştırma yapılan on kampın çoğunda çocukların öz bildirimleri, kamp öncesinden
ve kamp sonrası döneme kadarki süreçte istatistiksel olarak önemli derecede
gelişmeler olduğunu göstermiştir. En büyük değişim
macera ve keşfetme
alanında
görülmüştür. Kayda değer değişimlerin olduğu diğer alanlar ise öz saygı, bağımsızlık,
liderlik, arkadaşlık kurma becerileri, çevre duyarlılığı ve maneviyattır. Altı aylık
bir gözlem sonucunda çocuklardan alınan öz bildirimler, kamplardaki kazanımların
çoğunlukla kalıcı olduğunu göstermiştir.
Bağımsızlık, liderlik, toplumsal huzur ve
arkadaşlık ilişkileri
alanlarında ise kamp sonrası düzeylerde de istatistiksel olarak
önemli derecede ek kazanımlar olmuştur.
Ebeveynlerin çocukları hakkındaki bildirimleri, araştırma yapılan on kampın
hepsinde kampın başından sonuna kadar olan dönemde istatistiksel açıdan önemli
derecede gelişim olduğunu göstermiştir. Ebeveynlerin bildirimleri kampı takip
eden altı aylık dönemde de çocukların kamp kazanımlarını çoğunlukla koruduğunu
