76
O, hayatı yaşamayan; kitaplarda yaşayan bir
insandı.
Kitaplardaki hayatı yaşayan bir insan. Balzac gibi…
Mesela Hatay’a giderken -ben doğmadan- 2 valiz
(biri tamamiyle kitapla) dopdolu götürüyorlar.
Normalde bir yılda okunur onlar halbuki 2 hafta
kalacaklar. Kitaplarla nefes alıp verdiği için, onlar
olmazsa yaşayamayacakmış gibi. Hayattan bu
kopukluğu İstanbul’un kendisi için de geçerli. Bir
defa, çinilerini görmek için olsun, Sultanahmet’e
girmemiştir, ama Jean Valjean’ın Paris’in hangi
sokaklarında dolaştığını gayet iyi bilir.
Cemil Meriç’in kitaplara bu denli sığınmasının
nedeni, sanıyorum ki fiziki problemleri, miyop
oluşu, uzakları göremeyişi, onu satırlarını gördüğü
kitaplarındünyasınamahkûmediyor.
AliceHarikalar
Diyarında
’daki gibi miyoplu küçük Cemil de kitabın
bir sayfasını çevirince yepyeni bir dünyaya atlamış
gibi oluyor. Bu fizyolojik zaaf bir yerde psikolojik bir
reflekse dönüşüyor. Özellikle gözlerini kaybettikten
sonra tamamen kitaplarda yaşayan, kitaplar için
yaşayan bir insan oluyor.
