178
KAMP LİDERLİĞİ
Ev hasreti çeken kampçıların hasretini çektiği anne ve babasının yerini doldurma
adına yakınlık duyduğu olgun biriyle zaman geçirmesi kendisi açısından faydalı
olur. Aynı zamanda kampçıların hoşlarına giden faaliyetlerle meşgul edilmesi de işe
yarayabilir. Mesela çadır ya da odalarıyla ilgili işlerle uğraşmalarını sağlama, resim
yapma, kamp ateşini yakmalarını isteme ya da yemek masalarının hazırlanması
gibi. Kampçıların ev özlemi çekmelerini engellemenin bir başka yolu da kendilerine
önemsendikleri ve değer verildiğini hissettirmektir.
Ev hasreti çeken kampçıları göz ardı edemezsiniz. Yaşadıkları sorun zaten ortadadır
dolayısıyla bununla ilgili herhangi bir girişimde bulunulmazsa bu iş içinden
çıkılmaz bir hâl alabilir. Ev hasreti belirtileri fiziksel rahatsızlıklarla yani midenin
ağrıması veya kulak sancısı gibi şeylerle görünür. Eğer kamp hemşiresi tecrübeli
biriyse kampçının bahaneler uydurup revire gitmek istemediğini (ki bu son derece
normaldir) fark edecektir. Bu sorunu çözmek için başka seçeneklerin de ortaya
çıkarılması gerekir.
Zaman zaman genç bireyin ısrarlı diretişini ölçmek yararlı olabilir. Örneğin, sonunda
eve gitme arzusu hâlâ devam ediyorsa kampçıyı belli bir süreliğine bu hasrete
katlanmaya ikna edip gitmesine izin vereceğinize dair söz verin. Kampçılarınızı
kamp kadrosunda tutmaktan çok daha fazla yükümlülüğünüz olduğunu unutmayın.
Bir taraftan ev özlemi sorunları olanlar ile uğraşırken diğer taraftan da çocukların
duygusal olgunluğa erişmesine ve eve olan bağımlılıklarından kurtulmalarına
yardımcı olmaya çalışmalısınız.
Kamp liderlerinin çok gayret göstermesi bile bazen bir sonuç vermez, ancak eğer
kampçı da bir ilerleme kaydetmezse, kamp görevlisi bu kişinin eve dönmesinin
uygun olup olmayacağını gözden geçirir. Aynı zamanda ev özlemi başkasını da
etkileyebilir ve kamp ortamına alışabilecek olan diğer kampçılara da etkileyebilir.
Anne ve babaların çocuklarında ortaya çıkabilecek ev özlemini azaltmada etkili
olabileceklerini unutmayın. Kampa çocuklarının gelmesini isteyen ebeveynlere
aşağıdaki konuların hatırlatılması yararlı olur:
1. Ebeveynler, çocuklarını kampa bırakıp eve giderken, çocuklarının onlarla
beraber arabaya kadar gitmelerine ve son defa onlarla tekrar vedalaşmalarına
izin vermemelidirler. Vedalaşmalar çocuğun kalacağı odada daha doğrusu
lider ve arkadaşlarıyla kısa bir süre içinde bir araya geleceği odada
yapılmalıdır.
2. Ebeveynler kampın ilk gününde çocuklarına mektup yazacaklarına dair söz
verebilirler. Kamp yönetimi tarafından izin veriliyorsa, e-posta ya da yazılı
mesaj da kabul edilebilir. Çocuk ayrılmadan önce bir mektup yazılıp postaya
verilebilir ya da ebeveynler eve dönerken de bir e-posta ya da yazılı mesaj
gönderilebilir.
3. Vedalaşırken ya da mektup ya da e-posta yoluyla, ebeveynler çocuklarıyla
yapacakları iletişimde, özlemlerinden çok onları ne kadar sevdiklerinden
söz etmelidirler. Yalnızlıkla beraber çocuklar kampa gittiklerinden dolayı
suçluluk duygusuna da kapılabilirler. Örneğin ailede biri hasta olduğunda,
terk edip de kampa gitmiş algısı uyanabilir. Kampçının kendisini daha kötü
hissetmesine neden olabilecek bir durum da ebeveynlerden birinin “seni
özledim” demesi olur.
4. Ebeveynler çocuklarından mektup ya da e-posta ile kamp yaşamındaki
heyecanlı ve keyifli deneyimlerinden, tanıştıkları arkadaş ve becerilerden
bahsetmelerini isteme göndermelerini isteyebilir. Kendi yazdıkları
mektuplarda evde olan biteni anlatmalı fakat çok fazla ayrıntı aktarmaktan
çekinmelidir. Eğer çocuk kendini yalnız hissediyorsa, muhtemelen bir
