175
KAMP LİDERLİĞİ
muhtemelen istedikleri ilgiyi üzerlerine çekiyor olabilirler ama bunun nasıl olacağını
tam manasıyla bilmezler.
Çok konuşanlar
daha sakin olan, devamlı odakta olma ihtiyacı hissetmeyen,
kendilerinden emin ve sosyal açıdan kendini kabul ettirmiş olan arkadaşlarını
hissettirmeden kıskanırlar.
Bu gruba, en hızlı, en çok ya da en az yemek yemek, olağandışı bir hastalık, kaza
geçiriyor olmak gibi her şeyin uç noktalarındaki tuhaflıkları kişilik özelliği kabul
edip övünen bireyler de dâhildir.
Hemen ağlayan ya da aniden öfkelenen insanlar daha önce bu taktiklerin işe
yaradığını tecrübe etmiştir. Bunu kampta da yapmaya devam eder.
Geçimsiz, inatçı ya da asi olanlar kendilerinden çok da emin değillerdir. İçlerindeki
kaygı ve korkuları bastırabilmek için sesini yükseltir ve tehdit etmeye başlar.
Sorgulanmamak adına karşısındakinin de gözünü korkuturlar.
Hoşgörüsüz insanlar her şeyin cevabını bildiğine inanıp başkalarının fikirlerini
bayağı bularak dinlemek istemezler. Bu yüzden sürekli başkalarının kusurlarına
dikkat çekerek kendilerinin daha üstün olduklarını göstermeye çalışırlar.
Büyük grubun içinde kendilerine yer edinemedikleri için iki ya da üçer kişilik özel
gruplar oluşturan kampçılar bu şekilde birbirlerinden cesaret alıyor olabilirler.
Böylesi grupların birlikteliğini bozmak çok da iyi netice vermez. Bu durumlarda
en iyi çözüm, kamp liderinin yavaş yavaş bu tip grup üyelerini grubun içine dahil
etmesidir. Bunun sonucunda kendi aralarında yaymış oldukları güven ve cesarete
gerek kalmayacaktır.
Bazı kampçılarda geriye dönme eğilimi ya da daha önceki dönemlere ait davranışlara
geri dönme eğilimi görülür. Bu çocuk gibi davranma veya tam bağımlı olma şeklinde
kendini gösterir. Bebeklik yıllarında olduğu gibi korunmayı isterler ve kusurları,
çocuksu tavırları dolayısıyla sürekli bir şekilde affedilmeyi beklerler.
İlgi çekmeye çalışmanın başka bir biçimi de sürekli gürültü çıkarma, durmadan
ayağa dolanma, soru üzerine soru sorma, yemek yemeyi reddetme, bilinçli olarak
kamptan kaçma ya da durmadan hastalık ve yaralanmalardan yakınmadır. Normal
çocuklar ile beraber zaman zaman olgun insanlar bile bazı ilgi uyandırma yollarına
başvursalar da bu yerinde olmayan davranışlar çocuklar büyüdükçe giderek
azalmalı ve ortadan kalkmalı. Daha olgun ve tatminkâr metotlar bireysel ihtiyaçları
karşılamak için bu taktiklerin yerini almalıdır
Şiddet
Okullarda ve kamplarda şiddet son on yıldır çok dikkat çekici bir hâle gelmiş
durumdadır. Dolayısıyla üzerinde ayrıca durulup konuşulması gerekir. Şiddet daha
çok erkek çocuklarda görülen fiziki güç kullanımıdır. Ancak sözlü saldırı, lakap
takma ve diğer sözlü taciz yöntemleri de hem erkek hem de kız çocuklarında daha
da yaygın olan şiddet tipleridir. Aslında şiddet çoğu yerde görmezden gelinmektedir.
Şiddet ile ilgili elde edilen veriler çok şaşırtıcıdır. Ortalama yedi dakikada bir çocuk
şiddete maruz kalıyor. Şiddet eylemlerinin yaklaşık yüzde 58’i izleyenlerin gözleri
önünde gerçekleşiyor. Olayı izleyenlerin artmasıyla birlikte şiddet ve istismarın
derecesi artış göstermektedir. Oyun alanında meydana gelen şiddet olaylarının
