56
Yunus Emre
lırlar Yunus’a ve Tapduk’un peşinden gider-
ler. Yunus Fatma Sultan’ın elini öperken…)
Yunus-
Hakkını helal et ana…
(Gözü pencere-
dedir.)
Fatma Sultan-
Helal olsun oğul…
(Hemen arka-
sını dönüp çıkar. Yunus yalnız. Aklı Bacım
Sultan’dadır. Etrafa bakınıp çıkacakken…)
Bacım Sultan-
(Kenardan görünüp durur.)Yu-
nus!
Yunus-
(Olduğu yere mıhlanır. Arkasını döne-
mez. Gözyaşlarına yenisini katarken, bendir
“Sarıçiçek” ritmini vurur.)
Bacım Sultan-
Niçin gözün yaşlıdır?
Yunus-
Bağırcığım başlıdır…
Bacım sultan-
Rengin neden sarıdır?
Yunus-
Ölüm bize yakındır…
Bacım Sultan-
Sen beni bilir misin?
Yunus-
Helalim değil misin?
Bacım Sultan-
Helal hak değil midir?
Yunus-
Hak en büyük vebaldir.
Bacım Sultan-
(Umutla)
Heybene girsem nola?
Yunus-
(Sevinçli)
Yerin dünden bellidir.
(Ba-
cım Sultan koşarak Yunus’un arka yanında ye-
rini alır, ikisinin de yaşlı gözleri gülmek-
tedir artık.)
“Yoldaş olalım ikimiz,
Gel dosta gidelim, gel.
Hâldaş olalım ikimiz
Gel dosta gidelim, gel.”
