26
Yunus Emre
Yunus-
Şeyh’im? Himmet!
Tapduk-
Oğul gayret…
Yunus-
Şeyh’im, himmet!
Tapduk-
Oğul talep, ısrar, sa’y
(Koşturmaca)
Yunus-
(Elini öper)
Şeyh’im medet…
Tapduk-
(Ellerine kapanan Yunus’un, elinden
tutup kaldırır, yüzünü mesh eder ve tanıma-
nın gülümsemesiyle birlikte, hasretle sımsı-
kı sarılırlar…)
Hoş geldin Yunus?
(Diğer dervişler şaşkındır.)
Yunus-
(Hayret ve heyecanla, gözleri yaşlı…)
Hacı Bektaş Hünkâr’ın selamıyla geldim efen-
dim...
Dervişler-
(Aynı anda) Hu !
Tapduk-
Ve Aleyküm Selam… Getirenin ömrü
uzun olsun.
Yunus-
Dergâha kabul buyurun bu garibi ki
buradan öte kapım yoktur… Her ne vazife ve-
rirseniz amadeyim…
Tapduk-
Dur hele acele etme… Hâlin bize ma-
lum olalı karanlıktan bakar olduk yoluna.
Bir misafirliğin geçsin, dinlen, sonra nasi-
bini alırsın inşallah…
Yunus-
(Sevinçli)
Allah
(c.c.)
razı olsun…
Tapduk-
(3.Derviş’e)
Yunus can? Dergâhta bir
Yunus’umuz daha oldu…
(Yunus’a)
Karışmayası-
nız diye adının yanına adımı yakıştıralım
mı, ne dersin?
Yunus-
Nasıl buyurursanız…
