12
Yunus Emre
hakka iman edenler de bu fani cihana tapan-
lar kadar savaşsa emeline kavuşmak için…
(Gençten bir köylü: Koçak. Elinde yarım çu-
val ekin, diğer elinde dirgen…)
Koçak-
Selamün Aleyküm!
Yunus-
Ve Aleyküm Selam Koçak bereketli ol-
sun.
Koçak
-
(Elindeki dirgene takılı olan çıkını
alıp Hafize ana ya verir)
Buyur Hafize Ana,
anam gönderdi, darı vardır içinde…
Ana-
Sağ olsun oğlum! Gel soluklan hele bi-
raz…
Koçak-
Varıp gidiyim Hafize Ana, çok işim
var…
Ana-
Geç otur, ayran yapayım size.
Koçak-
Zahmet etmeseydin ana?
Ana-
(Giderken)
Zahmeti mi olurmuş?
Yunus-
Gel hele gel...
Koçak-
(Sedire oturur)
Bet bereket kalmadı
mahsulde… Koca harmandan aldığım aha şunca-
cık, gerisi saman…
Yunus-
Ekini san vurdu bu sene, bunu verene
şükür…
Koçak-
Sen ne dersin Yunus? Şükür dediğin
altı nüfusa iki öğün…
Ana-
(İçerden)
Rezzak olan Rabbim, yarattı-
ğının rızkına kefildir… Tasalanma Koçak, bir
umarı bulunur elbet… Oğul bir su çekiver ku-
yudan...
(Testiyi Yunus’a verir.)
Yunus-
Olur ana...
