11
Aşkın Pazarında
emrine fermanım,
Tutmaz ise Hak sözünü fayda yoktur dinden
ona,
O kişi kim sağır durur söyleme hak sözün
ona, Ger
(eğer)
der isen zayi olur nasip
yoktur sözden ona”
Ana-
Gayrı yeter oldu bu zulüm… Bir yandan
haçlısı, bir yandan Moğol’u… Aras’tan Sakar-
ya’ya kana boyayıp gezerler… Çoluk, çocuk,
yaşlı, kadın demeden akı karaya, teni toprağa
çevirirler… Bilmezler ki “Zulüm ile abat
(-
şen, mamur)
olanın, akıbeti berbat olur.”
Yunus-
Bilmezler ana… “Hangi güzel yüz ki
toprak olmadı, hangi güzel göz ki yere akma-
dı?” Bilemediler…
Ana-
Birliğimiz bozulalı biri şarktan, biri
garptan saldırır sırtlan sürüsünün… Bir za-
yıf anını kollar durur âlem… Sonra ağılında
koyununa, koynunda helaline, evlad ü ıyaline
göz koyar, saldırır salyasını akıtarak… Hiç
mi Allah
(c.c.)
korkusu, merhamet yok bunlar-
da oğul?
Yunus-
Merhamet mi?
Kâfir; “sever dünyayı çünkü odur imanı
Susuzdur dünyaya konmaz revanı
Neyi sever isen imanın odur
Nice sevmeyesin sultanın odur
Ki sevdiğinden öte menzilin yok
Asıl mana budur söz keleci çok…” Ana, keşke
