62
1961’in sonudur ve aklında hep memuriyeti bırak-
ma düşüncesi vardır.
Okumaya, yazmaya, idealine hizmet etmeye yete-
rince zaman ayıramadığını düşünür. Aralık 1961’de
yıllık iznini alarak Ergani’ye gider. Niyeti iznin so-
nunda istifa etmektir. Fakat bu düşüncesini gerçek-
leştiremez. Çünkü mecburi hizmeti henüz bitme-
miştir, birikmiş bir parası da yoktur.
İzni bitince İstanbul’a döner ve memuriyete kaldığı
yerden devam eder.
YİRMİ ALTI:
Son Posta
gazetesinde fıkra yazarlığı
yapar ve ikinci kitabını yayınlar: Şahdamar.
1962 kışında, 30 yaşına girmek üzeredir. Arnavut-
köy’de bir pansiyonda geçen yalnız gecelerde, ruhu
iyice hassaslaşır. Her kıpırdanış onda metafizik bir
soruna dönüşür. Çimenlere basmaya bile çekinir.
Taşa, toprağa basar yürürken.
Bahardan yaza geçişte
Sesler
şiiri çıkar kaleminden.
Günleri İstanbul ile Anadolu arasında geçer. İstan-
bul, Kırşehir, Mucur, Hacıbektaş, Gümüşhacıköy.
Merzifon...
Merzifon’dayken Cemal Süreya ile mektuplaşırlar.
Cemal Süreya hâlini anlatmasını ister mektubunda.
Karakoç, içinde bulunduğu metafiziği kurcalama
hâlini anlatmak için
“giyotine abone olmuş gibiyim.”
der. Cemal Süreya şiir yazar:
“yüzüm giyotine abone.”
Bir arkadaşının evindeki hâlini anlatırken “
Orda,
telaşlı bir Kafka gibi yabancı duruyordum.” c
ümlesini
