143
yeni bir sunumla geniş kitlelere ulaştırdığı, isminin
gündemde önemli bir yer tuttuğu yıllar olmalıydı.
Ahmet Özhan’ı, Cahit Zarifoğlu’nu ziyarete vardı-
ğımda uzaktan, Radyoevi’nin kimi mekânlarında
da görüyordum.
Bir seferinde de haftalık bir dergi projesinin hazırlık-
ları yapılırken varmıştım. Düşünülen dergi bir ha-
ber ve aktüalite dergisiydi. TRT Genel Müdürlüğü
de yapmış olan Şaban Karataş varmış işin başın-
da. Derginin yönetimi Şenol Demiröz’e verilmişti.
Orta sayfalar Cahit Zarifoğlu’na ayrılmıştı. Cahit
Ağabey benim de bulunmam konusunda ısrarcıy-
dı. Yöneteceği edebiyat sayfasında bana da bir köşe
ayırmıştı o. Orada yeni çıkan kitaplar üzerine her
hafta değerlendirici yazılar yazacak, aylık telif ücre-
timi de alacaktım. O gün bu proje gerçekleşmeye o
kadar yakın görünüyordu ki…”
45
Monika
Âlim Kahraman, bir gün yolunu Ajans’a düşürmüş,
Cahit Zarifoğlu’nu bulmak üzere yukarıya çıkmış-
tır. Öğle saatleridir. Cahit Zarifoğlu, yemek yiyip
gelelim, diye Kahraman’ı dışarı çıkarır. Hemen kar-
şıdaki lokantada yemek yerler. Böyle durumlarda
o, hiçbir zaman kimsenin elini cebine atmasına izin
vermezdi. O gün de öyle olur. Lokantadan çıktıktan
sonra, Kahraman’a “Eski bir arkadaşıma Ajans’ta
randevu verdim, görüşmemizde senin de bulunma-
nı istiyorum.” der.
“Bu arkadaşının kim olduğunu öğrenince ben bir
45 Âlim Kahraman; a.g.y.
