151
isimler oldu. Üstelik, Zarifoğlu’nun özel hayatıyla
ilgili, bizim öğrenmeye hiç de hevesli olmadığımız
detayları “kayıt dışı” olarak kahkahalarla anlatan
kelli felli abiler yaptı bunu. Eh, onları da öğrendik.
ON ÜÇ:
Belgeselden öğrendiğim en önemli şey şu
oldu: Eğrisiyle doğrusuyla, günahıyla sevabıyla
Cahit Zarifoğlu’nu tanıdım. Tanıdıkça sevdim, sev-
dikçe özledim. Özledim, çünkü hayattayken tanıma
fırsatı bulamadığım bu sakallı ve yakışıklı adamın
“insani kalite”sine hayran kaldım. Yazdıkları, yaşa-
dıkları bir yana; bugün etrafımıza baktığımızda ben-
zerini bulmakta zorlanacağımız bir adam Zarifoğlu.
Hayatta olsaydı, bir şekilde dostluğunu kazanmak
için çırpınırdım herhâlde. Bazen güzel kızlara bakar,
bazen mezarlıklarda ağlar, bazen Wagner dinlerdik
birlikte.
ON DÖRT:
“Ve sen kuş olursun gidersin bir tren-
le.”
54
54 İsmail Kılıçarslan;
Bir Belgeselden Öğrenilebilecekler
, Hece, Cahit
Zarifoğlu Özel Sayısı, S. 126-127-128, Haziran –Temmuz- Ağustos 2007.
