148
Yaşamak: Cahit Zarifoğlu
İlkintelevizyondaizlediğim
CahitZarifoğluBelgeseli
’ni
Hece
dergisi, özel sayısısıyla birlikte verdi. Belgeseli
birkaç kez izledikten sonra, İsmail Kılıçarslan’ın
Hece
’deki
Bir Belgeselden Öğrenilebilecekler
başlıklı ya-
zısından birçok satırın altını çizdim:
BİR:
Her şeyden önce Cahit Zarifoğlu hakkında
ne çok yanlış bilgiye sahip olduğumu öğrendim
“Yaşamak - Cahit Zarifoğlu”
belgeselini yaptıktan son-
ra.
İKİ:
Türkiye’de bir adamın efsanesinin “o adamdan
daha önemli” hâle pekâlâ getirilebileceğini öğren-
dim; ki doğrusu bu çok yorucu bir deneyimdi benim
açımdan.
ÜÇ:
Zarifoğlu’nun “okumayan etmeyen bir doğal ka-
biliyet” değil, özellikle Rilke’yi ve Alman şiirini çok
da iyi özümsemiş bir adam olduğunu öğrendim...
50
DÖRT:
Zarifoğlu’nun âşık olduğunu, şıpsevdi oldu-
ğunu öğrendim.
BEŞ:
Rasim Özdenören, Erdem Bayazıt gibi yakın
arkadaşlarının Zarifoğlu hakkında “anlattıklarından
çok daha fazlasını” bildiklerini öğrendim... Fakat,
bildiklerinin tamamını anlatmamalarının da ne denli
saygıdeğer bir şey olduğunu fark ettim.
ALTI:
Zarifoğlu’nun
“muhafazakâr İslamcılık”
la,
hadi adını daha doğru dürüst koyalım
“sağa yatık
50 Bu görüş, Rasim Özdenören’in “Ben Cahit’in okuduğunu hiç hatırlamam.
Cahit, basit, resimli çocuk hikâyeleri okurdu.” cümlesine bir göndermedir.
Mavera
, Cahit Zarifoğlu Özel Sayısı, Eylül 1987.
