139
kış geçirir orada. 1984 baharında da taşınır.
İsmet Özel de o civarda bir yerde oturur. Zaman za-
man Zarifoğlu’nu ziyaret eder.
Cahit Zarifoğlu İstanbul’a geldiğinde çocuklar için
hazırladığı romanları üzerinde çalışır. 1984 içerisin-
de Âlim Kahraman’la beraberce yayımlayacaklardır
bunları. Başına yazdığı sunuş cümlelerinde, 30-35
yaşındaki çocuklar için olduğu notunu düşecektir
yayımlarken. Çocuklarına anlattığı hikâyelerden,
her seferinde biraz daha geliştirdiği -bazen yeni baş-
tan kurguladığı- anlatımlardan doğar bu romanlar.
İkinci evini de yine o civardan bulmuştur. Yeni ya-
pılmış bir apartmanın zeminden bir kat aşağıya ini-
len bodrum dairesidir tuttuğu. Dairenin bulunduğu
kat yarısına kadar toprağa gömülüdür. O sıralar
kiralık ev bulma konusunda bazı sıkıntılar yaşanır
İstanbul’da. “Şair, tutacakları evin, o civarda oturan
kayınpederi M. Kasım Arvas Hocaefendi’nin evine
yakın olmasını istiyordu. Ayrıca maaşıyla geçindi-
ğinden, kiraya ayırabildiği miktar kısıtlıydı. Az ışık
alan bir daire olmasına rağmen o, bardağın dolu ta-
rafından bakıyor; “Ev yeni, hem büyüklerimize de
yakın.” Üstelik adı da Mekke Apartmanı’ydı. Yaşlı,
sakallı, Karadenizli bir amcanındı apartman.
Ziyaretlerimde evin geniş salonunda oturuyorduk.
En büyükleri yedi veya sekiz yaşında olan çocukla-
rı girip çıkıyorlar odaya. Baba, her birine kendi yaş
durumu ve algı çerçevesi içinde bir iki sözle takılı-
yor; yanına çağırıyor, sözleriyle ve bakışlarıyla se-
viyor onları. Kış gelince salonun ortalarına bir yere
