76
‘Sezai Karakoç İkinci Yeni’nin Neresinde?’
sorusunun
yanıtını, 1960’lı yılların şiir-şair seyrinde aramak
gerekir. 1960’lı yıllarda, İkinci Yeni içerisinde de-
ğerlendirilen şairler, kendi şiirlerini geliştirmeye
koyulur. İlhan Berk, Edip Cansever, Turgut Uyar,
Sezai Karakoç, Cemal Süreya ve Ece Ayhan, 1960’lı
yıllarda kendi poetik tutumlarını yansıtacak bütün-
cül bir söylem geliştirmek için çalışır. Bu da tek tek
şairlerin
poetikalarının
belirginleşmesini sağlar.
“Hep
arayan İlhan Berk, aykırı olanın peşine düşer; Tanrıtanı-
maz varoluşçuluğa ula
şacak olan Edip Cansever, Yu-
nan mitolojisinde nefes almaya çalışır; küçük insana
büyük sıkıntılar getiren Turgut Uyar, geleneği de
yoklar; özgürlüğü
, toplumsal olanın eleştirisinde bulan
Cemal Süreya, Ortadoğu’ya uzanma gereği duyar; şiiri
dil kullanım pratiğiyle yapboza dönüştüren Ece Ayhan,
rejimi hedef alır. İlk şiirlerinden beri metafiziği gözeten
Sezai Karakoç, Mehmet Akif-Yahya Kemal-Necip Fazıl
çizgisini belirginleştirip Kur’ân’ı ‘asrın idrâkine bir kez
daha söyletmek’ üzere, ‘diriliş’ düşüncesini geliştirir.”
51
“II. Yeni’yi, I. Yeni’den ve diğer akımlardan ayırmak
istersek, şöyle özetlenebilir: Ankara’dayız. Şiirin
beşiği hep İstanbul oldu. Evet, Anadolu’da da çok şair
vardı, şiirler yazıldı ama merkez İstanbul’du. Servet-i
Fünûn, Fecr-i Ati, Milli Edebiyat, hepsi İstanbul
merkezlidir. Türk edebiyatında, Nesimi ve Fuzuli’yi
dışarıda tutarsak, ki onlar da İstanbul’un henüz Divan
Edebiyatı’nın merkezi olmazdan evveline tekabül eder,
şiirimizde başat bir Anadolulu şair göremeyiz. II. Yeni
51
Mehmet Can Doğan;
Sezai Karakoç İkinci Yeni’nin Neresinde?
, Şair ve
Düşünür Sezai Karakoç Sempozyumu, Fatih Belediyesi Yayınları, İstan-
bul 2011.
