169
Beatrice’i, Kerem’in Aslı’sıdır.
Monna Rosa
aynı za-
manda, ‘ele geçirilemeden yitirilmeye yüz tutul-
muş, elde edilmesi, keşfi ve fethi olanaksız gözüken
ütopya veya yurt’tur da…
Monna Rosa
, çoğunlukla
başörtülü kızda tecessümü beklenilen şiirli kadın il-
hamı yayan kadın modelidir.
Bir masal ihtiyacıdır
Monna Rosa
’nın temsil ettiği,
okurlarının nezdinde ya da destansı bir arzuyu ko-
rumaya dönük bir hassasiyettir. O, bir yandan ısrarla,
tutkuyla aranırken gerçek kişiliğiyle yüzleşildiğinde
bile kayıp bir resim -bir şiir- olarak yaşayabilmelidir
benliklerde. Hakiki
Monna Rosa,
elbette şiirsel ola-
nın yerini tutamaz. Otto Preminger’in Laura
-1944-
adlı filmi, gerçeğin tecessümünün oluşturduğu sı-
kıntıyı anlatır âdeta. Polis dedektifi, öldüğü iddia
edilen Laura’nın portresine bakarken uyuyakalır.
Uyandığında ise portrenin hemen yanı başında, ger-
çek Laura’nın sağ salim durduğunu görür, Gerçek
Laura’nın bu mevcudiyeti, portreyi bir taklit olarak
gösterir; öte yandan, gerçek Laura simgeselleştiril-
memiş fantazmatik bir fazla hayalvari bir görüntü
gibi ortaya çıkar. Metin Erksan’ın
Sevmek Zamanı
-1964-
filmindeki resmin temsil ettiği de, surete âşık
olma olgusudur. Boyacı Halil, resmine âşık olduğu
kızı karşısında görünce onunla ilgilenmeyecektir.
Ya da Şehriyar Parsipor’un
Aşkın Portresi -Nakş-ı Aşk,
1991-
filminde, filmin kahramanının peşine düştüğü
Güneş Hanım temsildir.
Sezai Karakoç Kadınlarına Benzeyen Kadınlar, bi-
raz da Dante Gabriel Rossetti’nin Monna Rosa tab-
losudur.
