SU GİBİ AKAN
GENÇLİK YILLARI
Cahit KOYTAK
- 129 -
ve bazılarımızın, fantezilerinde,
bir tek, ‘Mısır Azizi’
yahut ‘Bizans Tekfuru’
yahut ‘Şiir Sultanı’ rolünü
oynamadığı kaldı…
ama çalmıyor kapısını artık,
hiç birimizin
ne
poşalar
, ne dilenciler,
ne hızır ilyaslar,
ne bize düşlerimiz kadar yakın
hatırlı, ülfetli komşularımız,
ne başka gök katlarından
ve başka gezegenlerden
misafir oyun kişileri…
ah yitirdik mi sahiden,
yitirdik mi hepsini?
yoksa, bilgelerin dediği gibi,
bir kere yaşanan ya da seyredilen,
bir kere oyuna giren, sahneden geçen
bir daha yok olmaz mı, ebediyen?
