15
ON ÜÇ:
Şerife Hanım, babanın ikinci evliliği dola-
yısıyla çocuklarına çoğu kez hem analık, hem ba-
balık yapmak zorunda kalır. Oğulları üstüne titrer.
Oğulları arasında ayrım yapmaz görünse de Cahit’i
daha çok sevdiği gözden kaçmaz. Genelde evin “ağır
işleri” Sait’e yüklenmiştir. Dahası, Şerife Hanım ona,
evin babası muamelesi yapar. Cahit’e de bu durum-
da çocukluk düşer. Evde kendiliğinden paylaşılan
bu roller ömür boyu sürecektir. Sait’in lakabı ilerde
üstlendiği bu rol nedeniyle “Baba Sait” olarak kala-
caktır. Cahit’se hep çocuk ve çocuksu...
ON DÖRT:
Anne Şerife Hanım, çocukları dünyaya
gelmeden önce Nakşî şeyhlerinden Âbid Efendi’den
ders almıştır. Şerife Hanım virdlerini hiç ihmal et-
mez, günü gününe yapar. Sürekli Kur’an okur. Bir
yandan da çocukların eğitimleriyle meşgul olur.
Onlara alfabeyi evde kendisi öğretir. Siverek’te ge-
çen bu yıllarında evde bir kara tahta da bulunmak-
tadır. Dersler kara tahtada yapılır. Okuldan önce
okuma yazma, aritmetik, resim yapma bu kara tah-
tanın başında öğrenilmiştir. Sait, gül ve çiçek resim-
leri yapmaya meraklıdır. Cahit’inse kara tahtaya ya
da kâğıtlarına neler karaladığı bilinmez, kâğıtları
çiziktirip durur.
ON BEŞ:
İki kardeş güreş dersi almaya karar verir.
Amatörlere ders veren çalıştırıcı, kardeşleri kabul
eder. Fakat iş soyunup güreşçi mayolarını giyip ilk
antrenmanın başladığı ana gelince Sait mayo giyme-
ye utandığından ders almaktan vazgeçer. Cahit’se
mayoyu giyer ve güreş öğrenmeye başlar. İşte o
günlerde Cahit, güreş derslerinden eve dönüşlerin-
