53
Türkiye’nin muhtelif yerlerinden Ankara’ya gelip
gidenler, Zarifoğlu ve arkadaşlarına bir dergi ihti-
yacından söz ederler. Bir süre sonra Cahit Zarifoğlu
ortaya
“Bir dergimiz olsa nasıl olur?”
diye bir soru
atıverir. Bu soruyu, öncelikle Rasim Özdenören
ciddiye alır. Tecrübeleri, bir dergi çıkartmaya ka-
rar verildiği takdirde öncelikle işe uygun bir mekân
bulmakla başlamak gerektiğini gösterir. Bu mekân
şehrin içinde ve herkesin gelip gitmesine müsait bir
nitelikte olmalıdır. İkinci olarak, kurulacak bir der-
ginin yazı kadrosunun önceden belirlenmesi gerekir.
“Eğer ciddi olarak çıkmaya karar verirsek ve ben de bu işin
içinde olacak isem, herkesten en az altı aylık, dolayısıyla
altı sayılık yazısını peşin olarak vermesini talep etmemiz
lazımdı. Bunlar hazır olmadı-ğında diğer dergilerimizin
düştüğü pozisyona düşülmesi tehlikesine işaret ederek
böyle bir duruma kesinlikle düşmek istemediğimi ifade
ettim. Sözünü ettiğim dergiler canı istediği zaman çıkar,
istemediği zaman çıkmazdı. Çıkmaları, patronlarının ya
paralarının ya da yayımlanacak yazılarının hazır olup
olmamasına bağlıydı. O güne kadar para olduğu sürece
dergi yayınına devam eder, para veya yazı tükendiğinde
de dergi tatile girerdi. Yeniden hazır hâle gelince de yeni-
den çıkardı. O hâlde şimdi de aynı duruma düşülmeme-
liydi. Bizim çıkaracağımız bir dergi her ayın birinde müş-
terisinin emrine hazır olmalıydı. Okuyucu, ister abone
olarak ister tek tek satın alarak Hakkâri’deki kitapçıda da,
İstanbul’daki kitapçıda da dergisine aksamadan ulaşabil-
meliydi. Bütün bunları anlattıktan sonra Cahit’e müsait
bir mekân bulup bulamayacağımızı sordum.”
4
4 Üzeyir İlbak; a.g.y.
