48
nı verir. Bunun sonuçlarına da katlanır. Gösterişten
ateşten kaçar gibi kaçar. Kesinlikle dedikodu yap-
maz. Çok çabuk sıkılır. İnsanlarla ilişkilerinde şairli-
ğini hiç belli etmez. Onun şair olduğunu çevresinde-
ki birçok insan, o öldükten sonra öğrenir. ‘Suadiye’de
tanışıp görüştüğü bıçkın tayfası arkadaşları Cem’in
şairliğinden, kaldı ki gerçek isminden bile haberdar
değillerdir.
Enis Batur’a göre,
Cahit Zarifoğlu, bir gün keşfedilecek
özel bir adadır. Selim İleri’ye göre, onun şiiri, bir gün,
çok daha aydınlık bir ortamda, acısını asıl okuruna ilete-
bilecektir. Ece Ayhan’a göre, şiirde yapı sorununu en iyi
kavramış, bu konuda örnek gösterilebilecek sanatçılardan
biridir.
Sağa yakın İslamcılarla arası sudan soğuktur.
‘Muhafazakâr İslamcılık’ ona göre değildir. Şiiri ve
yüreği
İkinci Yeni
’de; imzası ve adresi
Mavera
’dadır.
Yaşamak adlı günlüğü
“Ne çok acı var!”
cümlesiyle
başlar. Zarifoğlu’nun hayatı, bir başına bu tarafsız
cümle içerisine sıkıştırılmış gibidir.
