154
Deniz gözlerinden alır sonsuzluğun haberini
Ey gönüllerin en yumuşağı en derini
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim
Bu kesitteki Leylâ, Salome, Belkıs kavramlarında,
klâsik şiirimizdeki çağrışım alanlarından yararlan-
ma söz konusudur.
Bu kesitten itibaren şairin ruhen daha huzurlu bir
döneme girdiğini hissetmek mümkündür. Aşk acı-
larının bir manası kalmamıştır.
Şiirin tümü dikkate alındığında, bu kesitte, “her şeyi
aşan, her olumsuzluğu yok sayan bir varlık düzeyi-
ne ulaşmıştır. Bundan sonra şair, tüketilmesi gere-
kenlerden kurtulmuş ola- rak ‘diriliş’e kanat açacak-
tır.”
111
Kesit III
Yıllar geçti saban olumsuz iz bıraktı toprakta
Yıldızlara uzanıp hep seni sordum gece yarılarında
Çatı katlarında bodrum katlarında
Gölgendi gecemi aydınlatan eşsiz lamba
Hep Kanlıca’da Emirgan’da
111
Münire Kevser Baş;
Sezai Karakoç Şiirinde Metafizik Vurgu
, İnsan
Yayınları, İstanbul 2011.
