82
1987 seçimlerinde Maraş bölgesi, ANAP için en sı-
kıntılı bölgelerden biridir. Âdil Erdem Bayazıt, yıl-
larca MSP (RP) sempatizanı görünüp tanındıktan
sonra birdenbire bu partiden -iktidar partisinden-
milletvekili adaylığını koyuverir.
Baş sırada o vardır. Turgut Özal’ın gözdesi olduğu
söylenir. Şehirde, Refah Partisi ikiye bölünmüştür.
Erdem Bayazıt’ın milletvekilliği hatırına bir defalık
ANAP’a oy vermeyi savunanlarla ‘Giden oylar bir
daha gelmez, başa çıkamayız, barajı aşamayız.’ di-
yenler. Rasim Özdenören, belli ki bu iş için kendi
kendisini görevlendirir, Maraş’a gider, bir istişare
toplantısında bir söylev verir. Konuya çok hâkimdir.
Bir hayli de etkili olur.
Köşk denilen istişare salonunda, iki Bayazıt birden
vardır. Biri bangır bangır bağırır: ‘Bir defa oylar gi-
derse bir daha gelmez.’ der. Bu kişi koyu RP’li Murat
Bayazıt’tır. Tam o sırada dış kapının zili çalar, millet
telâşla kapıya koşar. Gelen de yeni ANAP’lı Erdem
Bayazıt’tır. Amcaoğulları. Görünen o ki birinci
Bayazıt’ta siyasi fikir, akrabalığın önüne geçmiş,
ortalığa hatır tanımaz bir görüntü salmıştır. Fakat
ikinci Bayazıt’ın içeri girdiğini görünce,
-konuşma-
sını kesmese de-
saygılı bir tavırla alçaltır. Erdem
Bayazıt, havayı sezer, selam verdikten sonra kenar
bir yere seccadeyi serer, ardına doğru, tok bir sesle:
‘Konuşmak serbest, isteyen istediği gibi konuşabilir.’
der ve namaza durur. Murat Bey, tedirgin tedirgin
konuşmasına devam eder. Herkes bir ona, bir na-
mazdaki milletvekili adayına bakar, kaygılı kaygılı
bekler. Murat Bey, alçak perdeden de olsa inat etmiş,
