31
bu zavallı adama dinletmesi, tipik bir Nuri Pakdil
tavrıdır.
Nuri Pakdil, gündelik hayatında da, kendine özgü
bir ‘üst dil’ kurar. Kurduğu bu üst dili yazılarına
taşıyınca, yazıları anlamak bir kat daha zorlaşır.
Onun yazılarında semboller, imajlar, alegoriler,
istiareler, benzetmeler oldukça fazladır. Fakat
bunların neye tekabül ettiğini keşfetmek, okurun
izanına, ferasetine, basiretine, okuma maharetine
bırakılmıştır. 13
Çoğu kez, alışılmış kavramları farklı bağlamlarda
kullanır. “Devrim, devrimci, gerilla, eylem, emek,
alınteri, varoluş, savaşçı, burjuva, özgürlük...” gibi
sözcükler, İslamî dünya görüşüne bağlı bir yaza-
rın dilinde yeni anlam ve işlevlerle karşımıza çıkar.
Sözgelimi, ‘sultan’ yerine ‘başkan’, ‘hoca’ yerine
‘öğretmen’, ‘peygamber’ yerine ‘önder’, ‘Kur’ân’
yerine ‘mutlak kitap’ kavramlarını kullanır.
Sosyalist dünya görüşüne yakın görünen ve uzun
bir süre geleneksel bakış açılarının dışladığı bu
sözcükler, anlamsal sapmalar ve alışılmamış bağ-
daştırmalarla Pakdil’in dilinde yeni bir kimliğe
bürünür.
13 Rasim Özdenören;
Tavır Koymanın Dili
,
Nuri Pakdil’in Denemeleri,
Yedi İklim, S. 58, Ocak 1995.
