39
Çanakkale Destanı
SAHNE 14. MEKTUBUN VAR
(MUHTAR, HATİCE, KOMŞU KADIN)
(Sol önde iki kadın ayaküstü sohbet ederler.
Muhtar elinde mektup yaklaşır…)
Muhtar-
Hatice bacı! Mektubun var.
Hatice-
Hasan’ımdan mı muhtar?
Muhtar-
Bilmem ki?
Hatice –
E sen okuyuver muhtar, valla ana
yüreğidir dayanmaz…
Muhtar-
Bölük kumandanından… “Anacığım ben
oğlunun bölük kumandanıyım. Babasının me-
zarını bulmak maalesef mümkün olmadı. Biz
şehitleri toplu gömeriz. Ama Hasan vasiyet
etmişti, duvağını oğlunun üzerine örttük.
Başın sağ olsun…
Hatice-
Hasan’ım, kınalı kuzum… Allah’ım
sana çok şükür Yarabbi... Elhamdülillah, oğ-
lumuz bizi utandırmadı.
(Ana yere çöker, mektubu bağrına basar, Kom-
şu Kadın ona teselli verir.)
