79
tanıştırır. Kaplan Hoca,
Mavera
dergisinin eski bir
okuru olduğunu söyler.
Ödül töreninden çıktıktan sonra, ÂlimKahraman ve
Zarifoğlu, Ajans 1400’ün Mecidiyeköy’deki bürosu-
na dönerler. O gün Âlim Kahraman’a bir tür yaratıcı
yazarlık dersi verir.
“Beyefendi. Şimdi gazeteyi arıyo-
rum, -o sıralar yazı yazdığı Millî Gazete’yi kastediyor-
du- bir eleman gönderip ödül töreniyle ilgili yazıyı elden
aldırmalarını söyleyeceğim. Bu arada sen oturup o yazıyı
yazacaksın. Bu yazının yarınki gazeteye yetişmesi için
iki saatten az bir süren var. Bir daktilonun başına otur
ve yazmaya başla.”
Önce şaka yaptığını sanır. Âlim
Kahraman’ın birkaç müsvedde yapmadan yazı yaz-
ması görülmüş şey değildir. Bakar iş ciddi.
“Bu nasıl
olur ağabey?”
der.
“Olur, olur! Bugün yazma tembelli-
ğini kıracaksın. Kendini günlük yazı yazıyormuş gibi ka-
bul et.”
Ardından da söylediği gibi Ajans’tan gazete-
ye telefon eder. Âlim Kahraman’a da başka seçenek
bırakmaz. Gazeteden birisi gelinceye kadar oturup
o yazıyı doğrudan daktiloda yazar. Bitirdikten son-
ra bir-iki defa okuyup kalemle birkaç yerinde ufak
tefek düzeltmeler yapar. Yalnız altına adını değil,
Halil İbrahim Taşkıran müstearını koyar. Yazı ertesi
günkü gazetede yer alır.
18
***
Afganistan işgaline karşı çıkar.MeralMaruf adlı genç
bir Afganlı kızla mektuplaşır ve bu mektupları top-
layarak Dullar Kampı adlı bir roman çıkarır. Afgan
18 Ayrıntılar: Âlim Kahraman;
Cahit Zarifoğlu’yla Yedi Yıl, Mektuplar-
Anılar
, Büyüyenay Yayınları, İstanbul 2014.
